သားရဲကမ္ဘာရဲ့ နံပါတ်ဝမ်းကုန်သည်ငပျင်းလေး [ဘာသာပြန်] Complete ✅

Chapter - 4 [Uni]

- အထီးကျန်နေတဲ့ကျားသစ်ပေါက်လေး

ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေတဲ့ ကျားသစ်လေးက နဂါးနက်ကြီးရဲ့လက်မောင်းအောက်ကို ထပ်တိုးဝင်သွားပြီး သက်တောင့်သက်သာဖြစ်ပြီးနွေးထွေးတဲ့အနေအထားနဲ့မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ကာအိပ်လိုက်တော့တယ်။ သူ့နောက်ကျောပေါ်က နဂါးကြီးရဲ့ကြီးမားကျယ်ပြန့် လက်ဖဝါးရဲ့ အလေးချိန်က သူ့ကိုထူးဆန်းစွာနဲ့ဘဲ စိတ်ချလက်ချဖြစ်စေတယ်။ ဒီလိုလုံလုံခြုံခြုံ စိတ်ချလက်ချ မအိပ်ရတာကြာပြီလို့ သူခံစားလိုက်ရတယ်။

ကျားသစ်လေးရဲ့နားရွက်လေးက အိပ်ပျော်နေစဉ်မှာတုန်ခါသွားပြီးအချို့ပုံရိပ်တွေကို ဝိုးတိုးဝါးတားမြင်လာရတယ်။ အဲ့ဒါက သူတွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရတာတွေ ဖြစ်ပြီးမှုန်ဝါးဝါးနဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့တယ်။

အဲ့ဒီအခြေအနေမှာ လူတွေအများကြီးက သူ့နားမှာသွားလိုက်လာလိုက် လှည့်ပတ်နေခဲ့ကြပြီး စကားတွေကိုလည်း ဝေတေဝါးတား ကြားနေရခဲ့တယ်။

“ မြို့စား၊ ဒီကလေးရဲ့ခေါင်းထဲမှာရှိတဲ့ သားရဲနျူကလိယက သူ့ဆွေမျိုးတွေမှာထက်အများကြီးပိုကြီးနေတယ်။ အဲ့ဒီ့အရာကသူ့ ဦးနှောက်ကိုဖိနှိပ်ထားတာ‌ကြောင့် အသိစိတ်ချို့တဲ့မှုကိုဖြစ်ပေါ်စေတယ်။ သူကတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်၊ အဆင့်အမြင့်ဆုံးသန့်စင်စွမ်းအားရှိတဲ့ စွမ်းအင်ကျောက်တောင်မှသူ့ကိုမကုသနိုင်ဘူး။ နောင်တွင်သူကငယ်ရွယ်တဲ့အခြေအနေမှာဘဲ အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရှိနေလိမ့်မယ်။ သူကြီးလာရင်တောင်မှ သူ့ရဲ့စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေက ချို့တဲ့နေလိမ့်မယ်။

ဒီနောက်မှာတော့ ကျားသစ်ငယ်လေးကိုအသိဥာဏ်ရှိတဲ့စက်ရုပ်အိမ်ထိန်းကခေါ်ဆောင်သွားခဲ့တယ်။ သူကအိမ်တစ်လုံးမှာနေထိုင်ခဲ့ပြီး အရာအားလုံး အသိဥာဏ်ရှိတဲ့စက်ရုပ်အိမ်ထိန်းက ဂရုတစိုက်လုပ်‌ပေးခဲ့တယ်။ သူကမည်သူ့ကိုမျှမတွေ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး အိမ်ထိန်းကသူ့ကိုပုံမှန်စကားပြောပေးပြီး သိသင့်တာတွေကိုသင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ဖြစ်စဉ်ကသဘာဝကျကျကို တဖက်သတ်ပါပဲ။ ထို့နောက်သူနှင့်စက်ရုပ်အိမ်ထိန်းတို့က အေးမြပြီးမသန့်ရှင်းတဲ့ အခန်းထဲမှာအချိန်ကြာကြာနေခဲ့ရတယ်။