Sasuke hangi koridoru kaçıncı kez geçtiğini bilmiyordu. Tek bildiği tüm hastaneyi baştan sona iki kez dolaşmış ve hiç bir yerde Naruto'yu bulamamıştı.
Mangekyou Sharingan gözleri parlamış bir şekilde tüm koridorları gezerken elbette bir sürü insan tarafından şaşkın bir tepki almıştı. Hiç kimsenin yüzüne bile bakmadan Naruto'yu arıyordu.
Bulamayacağını anladığında bir duvar dibine çöküp dizlerini kendine çekti ve kafasını dizlerine gömdü. Geç kalmıştı. Naruto gitmişti. Onu kurtaramamıştı.
Hıçkırarak ağlamaya başlarken elini ağzına kapatarak sesini kesmeye çalıştı. Eğer daha çok acele etseydi... Eğer daha hızlı olsaydı... Eğer, eğer, eğer. Bir sürü eğer kelimeli cümle kurabilirdi.
Naruto onun için herşeyi yapmışken, kendi canını tehlikeye atıp Sasuke'nin onunla tanıştığından beri başından geçen felaketlere rağmen tek bir çizik bile almamasını sağlarken, Sasuke Naruto'nun yanında bile olamamıştı.
Akatsuki kıyafetini üstünden çıkarıp kenara attı. Sevdiği birini bile kurtaramayan bir kişi Akatsuki kıyafetini giyemezdi. Abisi gibi sevdiklerini korumak için ölen biri giyerdi, ilk felakette tamamen işe yaramaz olan ve bir duvar köşesinde ağlayan kişi değil.
Boş koridorun başında birinin varlığını hisseti ve kafasını kaldırıp baktı.
Kafasından, dudağından ve burnundan akan kanlarla, sarı saçları kandan dolayı kızıllaşmış Naruto.
Sasuke ayağa kalktı ve düşünmeden çocuğa koşup sarıldı. Kafasını göğsüne koyarak ritmik kalp atışlarını dinledi ve kendi kendine onun sağlıklı olduğunu hatırlattı.
"Ö-özür di-dilerim. Be-ben..."
"Şhh, senin suçun yok. Sadece bazı Hyuuga'lar onları yenmemizi kaldıramamış. Beni kaçırmaya çalıştılar, ama ben Uzumaki Naruto'yum."
Sasuke güldü ve orada olduğundan emin olmak istermiş gibi çocuğa daha sıkı sarıldı.
Sasuke kendine geldiğinde normal olmayan bir şey farketti. Naruto çakrasının ve feromonlarının tamamını saklıyordu.
"Kokunu istiyorum, biraz feromon yayar mısın?" Dedi Naruto'yu denemek amaçlı. Elinde değildi, nedense tuhaf olmayan bir şeyler var gibi hissediyordu.
Tarçın kokusu etraflarını sardığında Sasuke yüzünü buruşturdu. "Sana tarçından nefret ettiğimi söylemiştim."
"Aa, unutmuşum." Kendi kendine güldü ve feromon kokusunu bastırdı.
Sasuke Naruto'nun yüzüne sert bir yumruk atıp sersemlemesinden faydalanarak çelme taktı ve tüm gücüyle sırtına yumruk atarak beyaz hastane mermerine yüz üstü düşmesini sağladı. Sağ kolunu tuttu ve sırtına ayağıyla bastırırken kolunu yukarı çekti. Şuan öyle tehlikeli bir pozisyondaydı ki küçük bir açı değişikliği Naruto'nun kolunun çıkmasını sağlardı.
"Kimsin sen!"
Naruto'nun yüzünü bir telaş kapladı. "Uzumaki Naruto'yum! Kim olabilirim?!"
Sasuke ayağının baskısını daha da arttırdı. "Naruto nerede!"
"Buradayım!" Dedi Naruto inandırmaya çalışırken.
"Sana tarçından hoşlanmadığımı asla söylemedim!"
"Be-ben sadece söylediğini ama unuttuğumu sandım ve kızmanı istemedim."
"Feromon kokunu değiştir."
Naruto'nun tereddüt ettiğini görünce bağırdı. "HEMEN FEROMON KOKUNU DEĞİŞTİR!"
"Lanet olsun." Naruto homurdandı ve yüzü değişti. Tam da Sasuke'nin tahmin ettiği gibi biri onun yerine geçmişti. Yerine geçen kişi ise hiç tahmin etmediği biriydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Last Uzumaki /NaruSasu-Harco/
Fanfiction(Omegaverse!)+(Smut!)+(Mpreg!)+(Narusasu!)+(Drarry!)+(AlphaNaruto!)+(OmegaSasuke!)+(AlphaHarry!)+(OmegaDraco!) Tamamlandı" -ChakraVerse Serisi 1. Kitap- Kaguya Ōtsutsuki adlı Tanrıça tarafından dünyaya armağan edilen çakra yüzünden, dünyada hemen he...
