Onceki ozel bolumun devamidir
Doğum günü partisi bitmiş, herkes yataklarına uğurlanmıştı. Menma Aiko ile kendi odasında, Sarada ise Ru ile kendi odasında kalıyordu. Sasuke yatak odasında uyurken, Lily ve Shisui de oturma odasındaki koltuklarda uyuyordu.
Gün sağ salim atlatılmış, Menma kardeşine veya başka birine hiçbir şey anlatmamıştı. Bu kötü haberi kolayca atlatmış sayılırdı. Daha bir çocuktu, elbette ölen kişileri bir daha asla göremeyeceğini biliyordu ama ölümün acısını anlayamıyordu. Ayrıca, hayatı boyunca hiç görmediği birini kaybetmek -ne kadar babası da olsa- ona sanki hepsi bir yalanmış gibi geliyordu.
Gece yarısına beş dakika kalmışken, Sasuke sessizce yatağından kalktı ve çakrası sayesinde hafifçe havada yürüyerek oturma odasına ilerledi. Gıcırdamayan dolabı açtı, ve içine sakladığı doğum günü hediyesini çıkardı.
Bir kaç saniye, mavi kaplanmış kutuya baktı ve içinde kırılacak bir şey varmışçasına özenle kucağına aldı. Dolabı kapattı ve Lily ile Shisui'yi uyandırmamaya özen göstererek oturma odasından çıktı. Doğruca Menma'nın odasına gidiyordu.
Aralık kapıyı araladığında Aiko'nun çoktan uyumuş, Menma'nın ise merakla kapıya baktığını görmüştü. Boştaki eli ile sessizce oğlunun onu takip etmesini işaret etti ve odadan çıkarak yatak odasına gitti.
Sasuke yatağa oturdu ve kutuyu yanına koydu. Menma da sessiz adımlarla annesinin odasına girdi ve kutunun diğer tarafına oturdu.
"İyi ki doğdun bebeğim," diye fısıldadı Sasuke oğlunun saçını okşarken.
Menma gözlerini kutuya sabitledi. "Bana hiç söylemedin, babam neden hediyemin gece yarısından hemen önce verilmesini istiyordu?" Dedi, geçmiş zaman eki kullanarak. Bu bile Sasuke'nin yüreğine hançer saplamıştı.
"İlk doğum günü hediyene yolladığı kartta bunu tam olarak şu sözcüklerle ifade etti. 'Hayatındaki neredeyse tüm ilkleri kaçıracağım, bu yüzden hayatındaki sonlara sahip olmak istiyorum. Bu hediyeyi gece yarısından önce ver, böylece doğum gününü en son ben kutlamış olacağım. Söz veriyorum, döndüğümde her zaman doğum gününü ilk ben kutlayacağım."
Menma cevap vermedi ve kutuyu kucağına çekti. "Açabilir miyim?" Diye sordu annesine.
"O senin hediyen." Dedi Sasuke gülümseyerek.
Menma kutuyu yavaşça açtı ve içine hayal kırıklığı ile baktı. "Sadece bir mektup var."
"Oku bakalım," dedi Sasuke boş kutuyu alıp yere koyarken.
Menma mektubu dikkatlice yırttı ve kağıdı çıkardı. "Tek bir kelime var." Dedi Menma ve kelimeyi okudu.
"Geliyorum."
"Arkasında da var." Dedi Sasuke, yazıyı farkedip gülümsemesine engel olamazken.
"Hediyeni kendi ellerimle vereceğim." Diye okudu Menma kağıdı çevirerek.
"Geliyor," dedi Sasuke fısıldayarak.
"Ama..." Dedi Menma gözleri dolarken.
"Sana bu yüzden sabah söylemedim, babanın sana bu yıl hediyesinin bu olduğunu o gazete ile anlamıştım. Günün sonunda sana bir hediye vermedi, haber verdi. Baban sapasağlam geliyor, Menma. Bunu bana tam beş yıl önce bugün, sen doğduğunda gönderdiği vazonun yanındaki not ile söyledi."
Sasuke yaşlı gözlerini sildi ve ezbere bildiği satırları okudu. "Bir gün ölürsem bil ki o andan sonra yanınızdan asla ayrılmayacağım, demişti. O an anlamamıştım ama bugün anladım. Baban ölmedi, çünkü o zehire bağışıklığı vardı. Ölmüş olsaydı eşleşme izim bozulurdu, ve bunu gazeteden çok çok önce öğrenirdim."
Menma annesine sarıldı ve ağlamaya başladı. Konuşmadı, sadece ağladı. Söyleyeceği bir şey yoktu. Babası yaşıyordu ve yakında kavuşacaklardı.
Beşinci doğum günü en güzel doğum günüydü.
"Ama öldü demiştin," dedi Menma ağlamayı kesmeden.
"Sana minik bir mikrop olduğunu da söyledim. Bu minik bir mikropsun mu demek?" Dedi Sasuke kıkırdayarak.
Menma yüzünü annesinin omuzuna yasladı ve annesine sıkıca sarıldı. "Seni seviyorum anneciğim,"
"Bende seni seviyorum, bebeğim." Dedi Sasuke oğluna sarılırken.
Uzumaki Naruto sonunda ailesine geri dönüyordu.
Sasuke Menma ağlamayı kesene kadar oğluna sarıldı. Ağlaması kesilince ise onu odasıne götürüp yatırdı ve üstünü örttü. Doğum gününü son kez kutladı ve odadan çıktı.
Kendi odasına girdiği an daha fazla dayanamayarak yere çöktü ve ağlamaya başladı. Göz yaşlarını hiç kesilmiyordu. Diğerlerini uyandırmak istemediği için oldukça sessiz ağlıyordu.
"Şükürler olsun," diye fısıldadı Sasuke burnunu çekerken. "Tanrım, şükürler olsun. Onu bana sapasağlam gönder. Şükürler olsun, Tanrım."
O gün bir ilk yaşandı. Tanrı ilk kez bir kulun duasını kabul etti.
Geliyor
Beklemede kalin
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The Last Uzumaki /NaruSasu-Harco/
Fanfiction(Omegaverse!)+(Smut!)+(Mpreg!)+(Narusasu!)+(Drarry!)+(AlphaNaruto!)+(OmegaSasuke!)+(AlphaHarry!)+(OmegaDraco!) Tamamlandı" -ChakraVerse Serisi 1. Kitap- Kaguya Ōtsutsuki adlı Tanrıça tarafından dünyaya armağan edilen çakra yüzünden, dünyada hemen he...
