44/ "Sevgi dolu bir sarılmanın iyileştiremeyeceği hiçbir yara yoktur."

493 48 180
                                    


Naruto tuhaf salonu süzdü. Bir Uchiha evine göre fazla... Beyazdı.

Duvarlar göz acıtacak bir beyazlıktaydı. Odanın dört tarafının birden duvarında Uchiha Simgesi çizilmişti. Resmi bir salon olmaktansa geniş bir ailenin samimi oturma odasına benziyordu. Odanın bir duvarında büyük bir şömine vardı. Şöminenin önüne kahverengi yastıklar atılmıştı ve bu kahverengi yastıklar odanın etrafını kaplayan kahverengi koltuklarla güzel bir uyum içindeydi. Naruto'nun alışık olduğu siyahlıktan eser yoktu.

"Uchihalar için siyah alfaları, beyaz omegaları temsil eder. Siyahlar baskın renk olup diğer renkleri koyulaştırırken, beyazlar daha az baskın olup diğer renklerin açılmasını sağlarlar. Beyaz ve siyah. İyi ve kötü. Ying ve yang. Alfa ve omega." Diye çocuğun aklındaki soruya cevap verdi Draco.

Naruto konuyu değiştirdi çünkü buna nasıl bir cevap vereceğini bilmiyordu. "Sasuke hangi odada?"

"Çete Reisi Eşi odasında. Yukarı çıkınca ilk kapı, anlarsın zaten."

"Sağol." Dedi Naruto Draco'nun omuzunu destek verircesine sıkarken. "Yemek yedi mi?"

"Hastane kafeteryasından bir tepsi alıp verdim ama yedi mi bilmiyorum."

"Yemediyse yemesini sağlarım." Dedi Naruto söz vererek. Draco zoraki bir şekilde gülümsediğinde Naruto sarışın çocuğun sırtını patpatladı. "Harry hastanede olmalı. Yanına gidebilirsin. Mümkünse bizi de biraz yalnız bırakır mısın?"

"Tamam, ben mezarlıkta olacağım." Dedi Draco hastaneye gitmek yerine. Naruto itiraz etmedi ve çocuk evden ışınlanırken arkasından izledi.

Evde tamamen Sasuke ve o kaldığında sessiz adımlarla yukarı kata çıktı. Büyük ve gösterişli kapıyı gördüğünde orası olduğunu anladı ve kulağını kapıya dayadı. Draco'nun bahsettiği mırıldanmaları duyabiliyordu ama gerçekten de anlaşılmıyordu.

Kapıyı tıklattı ve içeri girdi. Sasuke beyaz pikeye sarılmıştı ve sadece gözleri görünüyordu. Vücudunun önünde bir potluk olduğu belliydi, yastık olmalıydı. Gözlerini yerden ayırmadığı için Naruto olduğunu farketmemişe benziyordu ve kapı açıldığı an mırıldanmaları durmuştu.

"Sasuke'm," dedi Naruto nazik bir sesle. Sasuke yavaşça gözlerini kapıya çevirdi ve Naruto'ya baktı. Sasuke de tuhaf bir tepki -titreme, geri kaçma, göz odağını bozma, veya herhangi bir olumsuz hareket- olmadığı için Naruto rahatlamıştı.

İncitmekten korkurcasına Sasuke'ye yaklaştı ve yatağın önüne oturdu. "İyi misin?" Dedi yavaş bir şekilde.

Sasuke cevap vermedi ve kafasını sallayarak onayladı. Gözleri kızarmıştı, ağlamış olmalıydı.

"Benden istediğin bir şey var mı? Senin için yapabileceğim herhangi bir şey?"

Sasuke kafasını iki yana sallayarak istemediğini belli etti. Naruto çocuğa yaklaşmak için ayağa kalktı ama Sasuke korkuyla yatakta geri kaçtı.

Naruto da aynı şekilde geri kaçtı ve eli ile acıyormuş gibi göğsünü tuttu. "Yalvarırım böyle yapma, sana neleri hatırlattığımı biliyorum ama yalvarırım böyle yapma!" Dedi sesinden belli olan bir üzüntüyle.

Sasuke tepki vermediğinde -en azından gözlerinden belli olan bir tepki vermemişti. Naruto yorganın altında çocuğun ağlamamak için dilini ısırdığını bilmiyordu- Naruto dolan gözlerini koluna sildi ve ani bir kararla odadaki çalışma masasının yanına giderek çekmeceleri aramaya başladı. Sasuke merakla çocuğun ne yaptığına bakarken, Naruto aradığı şeyi buldu. Bu bir makastı.

Düşünmeden makası aldı ve tutam tutam saçlarını kesmeye başladı. Sarı saçları yere düşerken Sasuke gerçek bir şaşkınlıkla çocuğa bakıyordu.

The Last Uzumaki /NaruSasu-Harco/Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin