Love At First Fight |ON-GOING|

Chapter 35: Result

Maaga akong gumising para maglinis ng buong apartment. Matagal-tagal na rin simula ng malinis ko ang buong apartment. Busy ako sa school at tsaka sa RAO kaya iyong mga maliliit na gawain dito tulad ng pagwawalis, paglalaba, paghuhugas at iba pang maliliit na gawaing bahay.

Inuna kong lipulin lahat ng mga marumi-ruming mga damit, kurtina at bedsheet. Inipon ko muna ito sa c.r. at mamaya ko lalabhan pagkatapos kong maglinis ng bahay. Sinunod kong linisin ang aking kwarto. I change the positions of every single things here in my room to have a new vibes. Nakakasawa na kasi iyong dating ayos nito. Parang nakakatamad ng pumasok dito, walang bago. I'll change everything. Later, I'll change the curtains and bedsheet too.

I bought a color cream paint and I started to paint my room. Okay lang naman daw na may baguhin ako sabi ni Aling Minerva as long as hindi ko sisirain ang apatment. I choose this color to have a light color and vibes here. Iyong dati kasi ay color black kaya parang laging madilim dito. Hindi ko rin alam kung bakit naisipan kung baguhin ang kulay ng kwarto ko. I love black and if I had to choose a color hundred times, I'll still choose black. But now, I don't know the sudden change of color. I don't know. I put a white comforter on my bed. I also change my pillow case into white. And to finish my bed, I cover it with my cream blanket. I only have two blanket and comforter, since I already the other one, it's only I have for now. I also put my white curtain I bought year ago and then finish. I looked around after redecorating my room, it looks relaxing and refreshing. Bago sa mata ko and it gives me a new vibe.
I added some things to display in my room and I placed my bonsai's in my window.

After that, sinunod ko naman ang kusina. I disposed some broken things. So dahil nag-iisa lang naman ako dito, I have fewer things here. My plate, bowl, spoon and fork, mug, glass, my small calderone and frying pan, .............. and my small waterjug. Iyon lang naman ang laman ng aking kusina kasama na ang small ref na nandito simula ng dumating ako. Lahat yata ng apartment dito ay may ref.

Winalisan ko na rin iyong isa pang kwarto dahil sobrang gabok na rin. There are two rooms here. If ever na may uupa, eh di doom siya. And I'm very thankful that for how many years I'm staying here, wala pang ibang nangungupahan dito kaya solo ko lahat. Hindi naman sa sinsitibo akong tao kaya ko ng kasama pero kasi, once there's another occupant here, my chance na mapalapit ako sa kaniya. Not because I don't want to be closed whoever he or she is, but because of the danger I can bring to her or him.

I clean last the sala. Before I start to clean it, someone knock. At first, I am hesitating to open it baka kasi si Venom lang pero bigla kong naalala na ngayon nga pala amg dating mh result ng DNA namin ni Alex. I put the broom beside the door and excitedly open the door though I still manage to look serious. A man in my age smiled at me as I open the door.

"Delivery Ma'am," he said smiling. I just nodded and accept the brown folder. I signed a paper and thanks him before he go. Isinarado ko ang pinto at napasandal na lamang doon. I am nervous of the result it have. If he's my twin, how should I approach him now? If not, is it just a coincidence that we have the same birthmark? Dahil hindi ko pa kayang tinggnan ang ang result ng DNA, isinantabi ko muna ito at nagpatuloy sa paglilinis.

I also change position every single thing here in sala. I put my sofa near the window and in a table in front of it where I study. I also put my two layer bookshelf beside the sofa so it's easy for me to grab a book if I need it. My apartment in not big enough but not too small. It's only for two people.

And the last, I washed my clothes, curtains and bedsheet. Maunti lang naman ang mga damit ko dahil araw-araw akomg naglalaba. Sa blanket and comforter lang ako matatagalam dahil malalaki ito but hindi naman ito marumi todo. Isinampay ko ito sa gilid ng apartment ko. And after that, I clean the c.r. Madali lang naman dahil maliit lang ito.

I finished cleaning and decorating my apartment, I sit on the sofa to rest. Hindi pa ako nakakatagal sa pagkakaupo ng may kumatok na naman. Sinilip ko ito sa bintana at ang masayang muka ni Aling Minerva. May ibibigay na naman siguro, may bitbiy kasi. Pingabuksan ko siya at nakita ko ang bahagyang pag-awang ng bibig niya ng masilip ang loob ng apartment.

"Nag-ayos ka pala ng apartment mo. Maganda," tumatango-tangong sabi nito. "Ay! Oo nga pala, heto oh. Saktong-sakto iyan, pangmerienda." Masaya niyang iniabot sa akin ang isang Tupperware na may lamang ilang pirasong turon.

"Salamat po."

"Walang anuman. Ikaw pa. Siya nga pala, may gustong umupa diyan sa isang kwarto," balita niya. Napataas naman ang kilay pero agad ding nagseryoso. "Matagal na kasing walangg umuupa diyan kaya ilang taon ka na ring walang kasama. Ang saya ko nga dahil may umuupa na sa lahat ng kwarto ng bawat apartment. Alam mo na, dagdag kita din iyon." Sana lahat masaya. Masaya naman ako para kay Aling Minerva dahil taalga namang dagdag kita din ang upa ng bagong tenant. Pero ako? Sana lang ay walang pakialam sa mundo ang maging kasama ko.

"Sa totoo niyan, apat silang uupa sa isang kwartong iyan." Nangunot ang noo ko. Apat? Paano sila kakasya kung pang-isahang tao lang ang laki ng kama? Well, pwede namang sa sahig. Magkakaibigan siguro o kaya magkakapatid. "Nagtaka nga ako kung bakit mas gusto nila dito. Sinabi ko namang iisang kwarto na lamg ang bakante. Madami naman ibang apartment diyan kung saan pwede pa silang magtig-iisang kwarto mukang mayayaman naman sila. Pero mapilit sila eh. Sinabi ko pa ngang babae ang magiging kasama nila pero ayos lang daw, hindi naman daw sila mga bastos at hindi ka naman daw nila gagawan ng masama," kwento ni Aling Minerva.

"Mga lalaki ho sila?" kunot-noong tanong ko. Ano naman kaya ang nagpag-isipan ng mga iyon at dito pa talaga naisipang mangupahan. Mukang mamayaman naman daw, bakit hindi na lang sa mga five-star hotel sila tumuloy? At talagang pumayag pa kahit babae ang kasama. And what?! Hindi gagawa ng masama? What the hell?!

"Oo. Tinanggap ko na rin dahil sayang ang kita dahil dodoblehin na lang daw nila ang bayad dahil nga apat sila. Sana'y ayos lang sa iyo Oie," sabi nito na hinawakan pa ang aking siko. Wala rin naman akong magagawa dahil ito ang hanapbuhay niya. Nangungupahan rin lang naman ako. Tumango na lang ako na lalaong ikinangiti niya. "Ang sabi nila ay isang linggo pagkatapos ng new year sila lilipat dito. Magpapadala ako ng maglilinis ng kwarto para hindi ka na maabala."

"Ayos na po. Nilinis ko rin po iyon kanina."

"Oh sige, salamat. Ako'y aalis na, walang tao ang aking tindahan. Sige, kainin mo iyan," sabi nito at umalis.

Mga lalaki. Mga lalaki ang makakasama ko sa maliit na bahay na ito. Just by thinking it by now, hindi lilipas ang isang araw na hindi kami magkakabanggan sa loob na ito. Five people in a room only for two people. Paano kami magkakasya dito? Hayss. Feeling ko, hindi matatahimik ang buhay ko dito kapag dumaging na sila. Mas mapapadalas na siguro ang pag-i-stay ko sa RAO kesa dito. Baka bitbitin ko na ang lahat ng gamit ko tutal wala rin namang bayad doon. Doon na langg ako tumira. Wala lamg talaga silang mambwibwisit, mababalian ko sila nang sila na ang magkusang umalis. But whose those idiots na magsisiksikan sa iisang kwarto? May tama siguro ang mga utak noon.

I removed that thought in my mind and start eating the turon. It's delicious. Masarap taalga magluto si Aling Minerva kaya ang sasarap ng mga dinadala niyang pagkain dito. After finishing it, I went to my room. I'm still amaze on how it turned out. It'ss so relaxing in my eyes. My eyes landed on the envelope delivered earlier. I get it and sat on my bed. I'm still nervous to open it. I have to enhale-exhale many times before having a courage to open it. I opened it with a eye closed.

What?!

Are they sure about it?!

Hindi kaya nagkamali sila o nagkapalitan ng nailagay na result.

Hindi naman siguro, 'di ba?

Why can't I believe even this paper says it all?

Vote and comment.