"Seni istiyorum..." diye fısıldadı dudaklarını dudaklarıma değdirip geri çekilirken. "Acılarını, yaralarını, yorgunluklarını, mutluluklarını... hepsini."
...
Bazı izler vardır üzerinizde, ağırdırlar ama sırtınızda taşıdığınız hiçbir şeye benzemezle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
42.Bölüm: Kabuk Tutan Yara
...
1 Yıl 1 Ay Önce
"Bugün Almanya'yla olan bağımızı kestik. Daha fazla bilgi vermeyecekler."
"Bu ne demek?" diyerek atıldı Azra. Ömer yemek masasında, tam karşımda oturuyordu. Yüzü solgundu, gözleri tam üzerimdeydi lakin Azra'ya bakmaktan bile isteye kaçınıyordu.
"Bir cevap versenize?" Önce Ömer'in yüzüne baktı Azra, ardından bana. "Abimden bir daha haber alamayacak mıyız yani? Ne yapıyor, şuan nerede bilemeyecek miyiz? Bu nasıl saçma sapan bir şey! Nasıl bilgi vermezler?"
"Tamam, Azra." dedim yumuşak, anlayışlı bir ses tonuyla. "Sakin ol." Benim sesimi duyar duymaz elindeki çatalı sertçe masaya bıraktı ve ayağı kalktı. Kalkmasıyla beraber arkasındaki sandalye yere düştü.
"Ne demek sakin ol ya? Resmen abinden ümidi kestik, onu aramayı bıraktık, buraya kadarmış diyorsunuz!" Öfkeyle bana baktı. "Şu yüzündeki ifadeye bir baksana sen!" diye bağırdı bana. "Git aynaya bir bak! Pes etmişsin pes! Sevdiğin adama karşı pes etmişsin! Bu kadar mıydı sevgin?"
"Pes ettiğim falan yok Azra." diyerek, tıpkı onun gibi bende ayağı kalktım. Konuşmakta zorlanıyordum çünkü dün bütün gece kâbuslar görmüştüm ve her seferinde bağırarak uyanmıştım. O yüzden boğazlarım ağrıyordu. "Senin için ne kadar zor olduğunu anlayabiliyorum ama inan bizim içinde zor. Giden senin abinse, benim de sevdiğim adamdı..."
"Öyle mi?" diyerek tiksintiyle yüzüme baktı. "Kusura bakma Afra ama bana hiç öyle gelmedi. Gerçekleri itiraf etmeye ne dersin? Abim gittiğinde Semih sana yakınlık gösterdi ve onun sana olan ilgisi hoşuna gitti. Hatta abimi unuttun! Söylesene, Semih'le sevgili misiniz?"
Ağzından çıkan sözler bir ok gibi kalbime saplandığında canımın acıdığını hissettim. "Ne?" diyebildim ancak. Söylediklerine inanamıyordum ama ona kızamıyordum da. Acısı olduğu için böyle söylüyordu biliyordum, gerçek hisleri bunlar değildi.
"Şaşırmış gibi yapma, gözümden düşüyorsun!"
"Tamam, Azra!" diyerek Ömer araya girmeye ve onu sakinleştirmeye çalıştı fakat Azra'nın sakinleşmeye hiç niyeti yok gibi görünüyordu. Öfkeyle bana bakıyordu. Abisinin gitmesine ben sebep olmuşum gibi bakıyordu.
Azra hırsla kolunu Ömer'den kurtardı. "Tamam, falan değil! Anlıyor musun Ömer? Tamam, falan değil. Geçen gün gördüm onları. Sen başını Semih'in omuzuna koymuştun, o da sana sarılmıştı. Onun kollarında mı böyle teselli buluyorsun? Senin bu kadar basit bir kadın olabileceğin aklımın ucundan dahi geçmezdi. Bravo! Abimi seviyor rollerin çabuk bitti! Alkış!"
