"Seni istiyorum..." diye fısıldadı dudaklarını dudaklarıma değdirip geri çekilirken. "Acılarını, yaralarını, yorgunluklarını, mutluluklarını... hepsini."
...
Bazı izler vardır üzerinizde, ağırdırlar ama sırtınızda taşıdığınız hiçbir şeye benzemezle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
58.Bölüm: Hisse Cüret
Fakat düşlenmeli der şair.
Çünkü hayal kurabildiğimiz sürece kalbimiz mutluluğa cüret ederdi.
Benim kalbimin yorgunluğu, dışarıdan duyulan o kısık çırpınışlarından bile anlaşılıyordu.
Ama sonra bir adam, kalbimin yorgunluğunu alıyor ve adeta kalbimin nefes almasına izin veriyordu.
Varlığıyla bile beni dinlendiriyordu.
Eskiden böyle bir şeyin mümkün olmayacağını düşünürdüm lakin artık mümkün olduğunu biliyordum.
Sessizce odanın içine adımlayıp yatağın köşesine oturduğumda izlediğim adam, her gün, her saat, hatta her bir salise izlemek istediğim adamdan başkası değildi.
Aşık olduğum adamdı.
Bu aşk denen kelimeyi hayatım boyunca asla kullanmayacağıma öylesine emindim ki, düşüncelerimden bile geçirmemiştim.
Şimdi ise benim için o kelime vücut bulmuştu ve ben onu aklımdan, düşüncelerimden geçirmesem, yapabileceğim en kötü şeyi yapardım.
Sırt üstü uzanmış, kollarıyla başını yasladığı yastığı kavramış olan adam öylesine kusursuz görünüyordu ki, benim kusurlu yanlarım sessizce bir köşede bekliyordu.
İkimize ait bir bebek vardı.
Fakat bu bebek, hem ikimize ait hem de değildi.
O bize tanrının bir hediyesiydi.
Belki de emaneti demek daha doğru olurdu.
Öyle ya, her çocuk ebeveynleri için bir emanetti.
Fakat ben karşımdaki adamın kusursuzluğunda her boğulduğumda bunu görüyordum. Onunla bir hediyemizin daha olamayacağını.
Göstermemeye, hayatı hem kendime hem de ona zehir etmemek için içimde açık bir yara misali büyümesine izin veriyordum.
Parmaklarımı tenine iliştirdiğimde, kasların hakim olduğu sırtına küçük dokunuşlar bıraktım.
Ağlamayacaktım.
Güçlü olmalıydım.
Hangi anne böyle lütuflandırılırdı ki?
Hem annelik gibi kutsal bir görev elimden alınmıştı, hem de en güzel şekilde geri ödenmişti.
Derin bir nefes alıp eğildim ve Yağız'ın ensesine bir öpücük bıraktım.
Bu sabah kahvaltıyı ben hazırlamıştım çünkü Yağız, dün gece şirkette geç saatlere kadar çalışmış, ardından o yorgunluğu yetmiyormuş gibi bir de benimle ilgilenmişti.
