"Seni istiyorum..." diye fısıldadı dudaklarını dudaklarıma değdirip geri çekilirken. "Acılarını, yaralarını, yorgunluklarını, mutluluklarını... hepsini."
...
Bazı izler vardır üzerinizde, ağırdırlar ama sırtınızda taşıdığınız hiçbir şeye benzemezle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Attığım her adımda, içimdeki geri dönme isteğini bastırmaya çalışıyordum.
İnsanlar bazen kendileri bile isteseler, istediklerini asla yapamazlar. Durumum tam olarak böyle bir karmaşıklıktı.
Geri dönmek istiyorum... Ben istiyorum. Ama dönemiyorum. Kendimi korkak gibi hissetmem bu durumda çok normaldi.
İçimdeki geri dönme isteğini yok etmek amacıyla hızlıca telefonumu açıp taksi çağırdım. Buradan bir an önce uzaklaşmazsam kendimi tutmam zorlaşacaktı.
Şu halime acıyorum. Resmen aptal gibi sevinmiştim bana konum attı diye. Halbuki Yağız beyefendi, hırkamı bana vermek için beni ayağına kadar çağırmıştı.
Kendimi berbat hissediyorum. Berbat!
Güvenlikten bir kaç metre uzaklaştıktan sonra durdum. Arkamı döndüm ve kapıya doğru bakmaya çalıştım. Evin etrafında yan yana dizilmiş ağaçlar yüzünden kapıyı tam olarak göremiyordum.
Kapı açıktı ama orada biri var mıydı bilmiyordum. Tamam kendimi kandırmanın zamanı değil, kapı açıksa orada Yağız'dan başkası olamazdı.
Ve o an ne olursa olsun, Yağız'ın arkamdan gelmesini, gelmese bile orada beni beklemesini istediğimi fark ettim.
Derin bir nefes alıp omuzlarım düştüğünde gözlerim karşıdan bana doğru gelen güzel bir kadına takıldı.
Pardon bana doğru mu demiştim? Direk Yağız'ın evine doğru! Kanıma doğru sızan garip bir şeyle olduğum yerde kıpırdandım.
Kızın yüzünde, uzaktan bile fark edebildiğim muhteşem bir gülümseme vardı. Adeta ışık saça saça geliyordu! Güvenlik hiç beklemeden ona kapıları açtığında kaşlarım çatıldı.
Ben bile en az 5 dakika o kapıda beklemiştim! Kız güvenlik kapıları açar açmaz adımlarını hızlandırmış ve kollarını açarak resmen koşmuştu.
Sonra ise gördüğüm tek şey ayaklarının bir iki santim yerden kesildiği ve birine sımsıkı sarıldığı.
Demek ki benim geri dönmemi değil, başkasının gelmesini beklemişti.
Adımlarım istemsizce bir kaç adım geriledi. Şimdi ikisini de tam anlamıyla görebiliyordum. Yağız kollarını kızdan çekmeden biraz uzaklaştı ve saçlarına bir öpücük bıraktı.
O an içimden bir şeylerin kopup gittiğini hissettim. Gözlerimi kaçırdım. Tam kapının oraya taksi gelmiş ve güvenlikle konuşuyordu. Beni fark etmesini beklemek yerine omuzlarımı dikleştirdim, önüme düşen saçlarımı yan tarafıma doğru atıp taksiye doğru hızlı adımlarla ilerledim.
Bir saniye bile durup görmek istemiyordum onları.
Taksinin arka kapısını açıp bindim ve şoför güvenlikle son konuşmalarını yaparken, "Hemen gidebilir miyiz lütfen?" dedim.
