Chance Again (Again Series #3)

Kabanata 01

IF I WERE TO BE REALISTIC I would agree that being wealthy is the only way to survive. If you were unfortunate enough, you'd only get one chance in everything.

You can't fail as you climb up the stairs, or else, everything will fall apart together with you, and your accomplishments will vanish into thin air.

"I want this nga! I want this!"

Arielle's tantrums woke me up. She's my five-year-old sister.

I won't deny that I am a brat—but she's more than that. Spoiled siya at kahit maliliit na bagay pinaghihimutok kapag hindi nakukuha.

Minulat ko ang aking mga mata para tingnan ang kuwarto ko.

Clear.

My things and ballet shoes on the glass shelves are complete. Last time, 'yon ang napagtripan ni Arielle at talagang matagal kaming nag-away dahil mahalaga ang mga 'yon sa akin.

"What do you want, Arielle?!" Sinabayan ko ang sigaw niya. "Natutulog ako!"

Lalo lang nagwala si Arielle. Samantalang, lumabas agad si Yaya Eloy mula sa walk-in closet, our maid who's already been in charge since I was nine.

"Get out!" I yelled at my sister.

"Nagwawala dahil kinuha ko sa kaniya ang bag mo," sumbong ni Yaya Eloy.

Awtomatikong nanlaki ang mga mata ko nang marinig 'yon. "Not my bags!"

Tumayo ako sa higaan para puntahan ang hinawakan ni Arielle na purse. Dapat talaga natutulog ako. May pasok na bukas at ngayong araw na lang ako makakatulog dahil noong mga nakaraan, panay ang party at gimmick ko kasama ang friends ko.

"Saan dito, Yaya Eloy?" tanong ko.

Tinuro 'yon ni Yaya Eloy sa akin.

My eyes widened as my jaw dropped after seeing what happened to one of my designer bags.

I knew it!

Lahat nang hinahawakan ni Arielle nasisira!

Nagmadali akong bumaba sa kuwarto at awtomatikong sumunod sina Yaya Eloy at Arielle sa akin.

"Mom!" Talagang naiinis ako. "Arielle just drew a boat on my designer bag!"

Because of what happened, my whole day which was supposed to be my rest day was ruined. Pinagsabihan lang ni Mommy si Arielle at dahil siya ang bunso sa aming dalawa, hindi siya pinagalitan at inalo pa nang umiyak.

Nakakainis na hindi nagbabayad ang may mga kasalanan sa akin. No one's an exemption. They should know their mistakes and pay for it.

Nang kumalma matapos ng delubyo, lumabas ako papunta sa garden dala ang kape na tinimpla ni Yaya Eloy.

Maganda ang sikat ng araw ngayong umaga at masarap mamalagi sa labas, lalo na sa garden kapag ganito ang panahon.

But something seems strange.

There, I saw the reason behind it.

Mula sa lamesa malapit sa gilid ng garden, natanaw ko ang pigura ng isang tao malapit sa halamanan.

Babae 'yon.

She's holding a gardening scissor, shaping the huge plant into a circle.

I bit my lip while watching and examining her as my curiosity builds up.

Mukhang luma na ang suot niyang plain at brown long sleeves. Sakto lang, hindi gaano masikip at maluwag. Bagay rin sa kaniya ang suot niyang black trousers, pero sa mga mata ko mukhang luma 'yon. Ang gloves lang yata ang bago sa suot niya. Malamang, pamilyar 'yon sa akin dahil sa amin 'yon galing.