Chance Again (Again Series #3)

Kabanata 16

I don't know what giving up means. Buong buhay ko, hindi ko pa nagagawang sumuko, dahil lahat ng gusto ko, sanay akong nakukuha. At ang mga hindi ko makuha, pinipilit kong makuha, pero iba noon.

After Cleo's interview, sa ibang kabanda na nag-interview ang vocalist nila, pero ang mga mata niya ay nanatili sa akin hanggang sa mag-umpisa na silang tumugtog.

Samantalang, kasabay ng pagtugtog nila ay ang paglakas ng tibok ng puso ko.

Her eyes won't also leave my face! And what is she saying that she doesn't want to see me cry again? Have I ever cried because of her?

Nagsimula ang kanta sa pagtugtog ni Cleo ng piano. I had goosebumps while hearing the melody and the first verse.

"If I were to kiss you, I'd ask you first. If I were to kiss you, I'll do it slowly. We won't hide behind anything, why do we need to? If I am yours, I am. If you are mine, you're mine. And even in the eyes of judgment, we shouldn't be together, I'll still own your lips."

The feelings that I felt when she kissed me came back.

"If I were to kiss you, although, under the sky, rain, moon, or sun, no place or someone could stop me. 'Cause, honey. You are the most beautiful thing that has ever happened to me."

Akala ko, namalik-mata ako nang makitang sumilay ang tipid na ngiti sa labi ni Cleo habang nakatingin sa akin. But I am sure, it was meant for me!

Ibinalik niya ang paningin sa piano na tila ba natutuwa pa rin sa nakita niyang reaksiyon ko.

"If I were to kiss you..."

I wanted to scream because of that, pero hindi ko naman puwedeng gawin iyon kaya nagtyaga ako hanggang sa matapos ang kanta. And I survived!

Nang matapos ako sa pagkain, umalis agad ako sa table. I reached the restaurant's entrance and I sighed in relief.

"Aurora," an icy-like voice called me.

Hindi pa man ako lumilingon, alam ko na kung sino iyon. And I am right, it's Cleo.

"What?" ani ko nang maharap siya, nagpapanggap na matapang. "Napadaan lang ako, dahil gusto kong kumain! I'm not following you."

Ganoon naman palagi, hindi ba? Alam kong ayaw na ayaw niyang sinusundan ko siya. Sige, sinundan ko talaga siya pero may isa pa akong dahilan. I literally ate in front of her!

Bumuntong-hininga siya, saka niya ako tinanguhan. I know she's not believing me, but at least, she won't have to pinpoint it repeatedly.

Nagsalubong ang mga kilay ko nang hubarin ni Cleo ang jacket na suot niya, at ipatong sa balikat ko.

Hindi ako agad nakapagsalita. I wasn't expecting this. Nagmukha tuloy akong tanga na nanginginig nang ayusin ang jacket niya.

Naka-oversized white shirt na lang siya. I feel bad, kasi mukhang malamig at ngayon ko lang napansing mahangin. And I am just wearing a cute blue ruffled strap dress. Not bad, and I look pretty. Is the jacket necessary? Ibalik ko na lang kaya?

I pouted as I looked at her. Talagang tumitingala ako dahil sa tangkad niya.

"Galing ako sa bahay niyo pero wala roon ang parents mo, si Closs lang," sabi ko.

Walang nagbago sa ekspresiyon niya, pero hindi rin mukhang nagalit.

"Ibinigay ko 'yung camera ko para mapanood nila ang performance natin. Wala na kasi akong time to make... copies." I lied. Of course, I have time. Gusto ko lang talaga magpakita roon. Too bad, her parents aren't around.