KIZIL ALEV 1

Hapis

"Beni buradan çıkarın!" diye böğürdüm bu kez de. Sesimi duyan yok muydu? Daha da delirmiştim. Ama bu saydam kürenin içinden çıkamıyordum. Elf geç kaldığımı söylemişti. Ama ben buna inanmıyordum. Mutlaka buradan bir çıkış yolu olmalıydı. Bu kürenin bir açığını bulmalıydım. Ama öfke nöbetlerim yüzünden daha kendime gelememiştim bile. Yaşlı Elf beni deneyleri için burada tuttuğunu ve bu kürenin muhafızlar için tasarlandığını yani güç kullansam bile buradan çıkamayacağımı söylemişti. Haklıydı da. Ne yaparsam yapayım çıkamamıştım. Karanlık bir odada kendi ışığı olan bir kürenin içinde öfke nöbeti geçiriyordum. Ve bunun faydadan çok zararı vardı. Kendimi çok yıpratmış ve yorgun düşmüştüm. Boğazım bağırmaktan ağrıyor hatta kan bile akıyordu. En sonunda kürenin içine yığılıp kaldım. Belki de bu güçlerim olmasa daha mutluydum diye düşündüm. Belki de Uğur haklıydı. Ve buradan çıktığımda ilk işim ondan özür dilemek olacaktı. O haklıydı. Ben yerde yığılıp kalsam da içimde fırtınalar kopuyordu. Bu öfke güçlerime de yansımış olacak ki onlar da ben olmadan küreyi parçalamaya çalışıyordu. Ama sadece ben yoruluyordum. Kürede çizik dahi oluşmuyordu. Bu nasıl bir küreydi böyle? Ya da bu Elfler nasıl bir dehaydı?

Yorgun bir şekilde tavana baktığımda bir kamera gördüm. Beni buradan izliyor olmalıydılar. Ya da bozuk olduğu için izlemiyorlardı.

Kesinlikle seni bozuk kameralı bir odaya koymuşlardır. Arada bakışırsınız diye.

Çok bakıştık değil mi?

Yani. Tavan kıskanacak. Yapma böyle.

Haklısın. Tavan bebeğim. Nasılsın? Göremiyorum da fazla kusura bakma. Karanlık oda. Küre de fazla ışık saçamıyor sanırım.

Bence küre içine doğru veriyor ışığı. Yani ışık sadece kürenin içinde kalıyor.

Hangi psikopat hazırladı bu küreyi acaba? Yaşlı Elf mi?

Olabilir. Ben beklerim o yaşlı kurttan.

Elfler gerçekten çok zekiler ama illaki bir açık vermeliler. Bu küre muhteşem değildir. Olamaz.

Olmuş ama.

Necmi abi bir kere de haklısın de ya.
Bak buradan çıkamazsam ben kafayı yerim.

Bu yememiş halin mi? Güçlerin bile deli kızım senin. Kendi kendine öfkelenip etrafa saldırıyor.

Işınlansam mı?

Denedin.

Haklıydı. Denemiştim ve başarısız olmuştum. Kürenin dışına ışınlanamıyordum.

Peki ya burayı patlatsam.

Denedin. Ve başarısız oldun.

Evet denemiştim. Daha bir sürü gücüm vardı ama onları da çoktan denemiştim. Ne yapacaktım ben?

Belki sadece fiziksel kuvvet uyg...

Denedin. Işınlandıktan sonra olmayınca kürenin her tarafına vurdun sinirle.

Ama sinirle vurduysam gücümle birlikte vurmuşumdur.
Elimi yumruk yapıp kürenin camına yapıştırdım.

Yapıştırmaz olaydım. Çığlık attım. Bütün oda inlemişti. Ama kimse gelmedi. Ben de kırılmış olan elimle orada öylece oturdum. Nedense iyileştirme gücümü kullanamıyordum. Çaresizdim. Ne Necmi abi yardım edebildi sözleriyle. Ne de biri yardıma geldi.
O an kendimi o kadar kötü hissediyordum ki hüngür hüngür ağlamıştım.

O gün ağlayarak geçti. Ertesi gün ağlayacak bile halim yoktu. Ölü gibi yerde yatıyordum. Elimin acısı hala vardı. Zaten nasıl geçebilirdi ki?