SICAK TEMAS

İçimdeki Vaveyla B-33-

Merhaba Temas ailesi!

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Sizlere keyifli okumalar diliyorum.

Oy verip yorum yapmayı unutmazsanız sevinirim.

Benim sizlerin desteğine ihtiyacım var. Sizlerin desteğiyle büyüyüp kocaman bir aile olabiliriz. Seviliyorsunuz çok:)

İlkem, yine kısır bir döngünün içine doğru çekiliyordu. Göğünde kopan kızılca kıyamet bir sonraki atacağı adımı yok ediyordu.

"Mesire yerinde uzunca bir süre sizleri izledim, pek bir mutluydunuz. Yalnız şunu unutmamanızı isterim; ne yaparsanız yapın benim gölgem daima sizin üzerinizde olacak. Ben yaşadığım sürece huzuru bulduğunuz anda kaybedeceksiniz."

Mesajı okumuştu ama aynı anda soluğu kesilmiş ve ciğerleri havasız kalmıştı. Bu nasıl olabiliyordu, adam burunlarının dibine kadar geliyor ve kendilerinin ruhu bile duymuyordu. Onun varlığını yanı başlarında hissetmek bir kez daha sarstı zavallı köhnemiş ruhunu. Ne yapması gerektiğini cidden bilmiyordu. Her an yine karşısına çıkabilir ve yine kendisine zarar verebilirdi. Nefesini yenilemek isterken göz kapakları usulca kapanıp açıldı. "Affedersiniz arkadaşlar bir mesajım var ona cevap yazıp hemen geliyorum."

Tuhaf bakışlar altında salondan çıkıp doğruca banyoya geçti, banyoya geçince kapıyı arkasından kapattı. Sık sık nefes alıp vererek kendine gelmeye çalışıyordu. Bu kez onun istediğini vermeyecekti. Bu kez korkup bir köşeye sinmeyecekti.

"Sizi bilmem ama ben hayatı ve yaşamayı seviyorum. Sizin muhatabınız ben değilim, zaten bunu siz de çok net bir şekilde biliyorsunuz. Size tavsiyem derdiniz kiminleyse gidin onunla uğraşın. İnanın bana masum insanların canını yakmak size hiçbir şey kazandırmayacak." yazdı ve gönder tuşuna bastı.

Bu saatten sonra olacakların önüne geçemeyeceğini biliyordu ama bir şekilde cesaret göstermesi gerektiğini de biliyordu. Bir başkasının yaptığı yanlışın cezasının kendisine kesiliyor olması her açıdan onu rahatsız ediyor ve ağırına gidiyordu. Oysa her birey kendi yaptığından mesuldü hiç kimse bir başkasının yanlışının bedelini ödememeliydi. Beklemesine rağmen mesajına bir cevap gelmeyince banyodan çıkıp tekrar salona arkadaşlarının yanına döndü.

Elinden geldiğince normal davranmaya çabalıyordu ama bunu ne kadar başarabiliyordu işte bu tartışılardı. Ne yaparsanız yapın iç dünyanızda yaşadıklarınız çehrenize yansır ve siz bunun önüne asla geçemesiniz. Sahte bir tebessüm takındı yüzüne, "Umarım gecikmedim," derken.

"Yok, kızım gecikmedin!" Zarife Hanım'ın sakin ve dingin çıkan sesi İlkem'in iç dünyasını biraz daha normalleştirdi. "Nerede kalmıştık, içinizden hatırlayan var mı? İlgim başka yöne çekilince ister istemez düşüncelerim dağıldı, umarım buna anlayış gösterirsiniz."

Songül, her zamanki gibi genç kadının imdadına yetişmişti. "Hatırladığım kadarıyla annenden sonra sıra sana gelmişti!" Genç kız, farkına varmadan esas temaya vurgu yapmıştı zira İlkem’in hikâyesi annesiyle başlayıp annesiyle bitiyordu.

İşaret parmağını Songül'e doğru sallayarak, "Evet, tam da orada kalmıştık. Aferin kız, gerçeği söylemek gerekirse hafıza hayran kaldım."