👣Chapter 8

162 46 21
                                    

Yeon pov

හොදට නිදන් ඉන්නකොට මාව ඇහැරුනේ පාන්දර එකට විතර
සාමන්නයෙන් යකෙක් ඇවිත් කන ගාව බෙරිහන් දුන්නත් මට ඇහැරෙන ජතියේ එකෙක් නෙමේ මම .

මොකද මේ පාන්දර ඇහැරුනේ මට හිතා ගන්න බැරි උනා . කව්රුවත් මට කතා කරලවත් නෑනේ . ගේ අස්සෙන් කිසි සද්දයක් නෑ

නිකන් මොක හරි ලොකු අඩුවක් දැනුන නිසා වටපිට බැලුවා බදන් හිටිය ටෙඩි බෙයා නෑ

මම එහෙන්මම ඇදේ ඉද ගත්තේ එරමිණියා ගොතාගෙන ටික වෙලාවක් මම එහෙන්මම හිටියා

මුන දිගේ වතුර බෙරෙනවා වගේ , මම මගේ අත් දෙක කම්මුලෙන් තිබ්බා

කදුලු ඇස් වලින් කදුලු වැටෙනවා , මම අඩන්නේ ඇයි
මොකද්දො මන්දා ලොකු වෙදනාවකින් මගේ හිතම පිරිලා මගේ ඇග ඇතුලෙන්ම හිස් වගේ ලොකු දුකක් මට දැනුනා
මම අත හිමීට පපුව උඩින් තියා ගත්තා
මට රිදෙනවා මට හිතා ගන්න බෑ
මොකද්දෝ ලොකු වෙදනාවකට මට රිදෙනවා
මට දැනෙනවා ලොකු දුකක් එක කියා ගන්න බෑ ,

ගේ හැමතැනම හරිම නිශ්ශබ්දයි ...
දැනෙන වේදනවා එක්ක ඇස් වලින් එක දිගට කදුලු පෙලි වැටෙන්න ගත්තේ හිතා ගන්නවත් බැරි විදිහට ..

කාමරේ දොර බාගෙට ඇරිලා
මම සාම්න්‍යෙන් රූම් එකේ ඩෝ(ර්) එක ලොක් කරලා නිදියන්නේ
දොර දිහා බකන් ඉදලා එක පාරට ඉස්සරහා බලපු මාව ගැස්සිලා ගිහින් ඇද පිටිපස්සෙ බිත්තියේ ඔලුව වැදුනා .

මගේ ටෙඩියා ඌ අමුතු විදිහට මගෙ ඉස්සරහා ඉදන් මන් දිහා බලන් ඉන්නවා කමරෙ කලුවයි කොහෙන් හරි ආපු හද එලියකට ඌ එලිය වෙලා

යාහ් යොනාහ් පිස්සුද තමුසෙට ආහ් හොල්මන් කියන්නෙ සෙලවෙන මනස කෙල්ලේ
මම අතින් කදුලු පිහා ගත්තා

ටෙඩියට හිමිට ලන් උනේ ටෙඩියව ගන්න
හොල්මනකට උනත් දෙන්න බෑ එයා මගේ ටෙඩියාහ්

හිත ඇතුලෙන් ලොකු බයක් දැනෙන කොට මම ටෙඩියව මගේ අත් දෙකට ගත්තා

ටෙඩියා සුදුය් ඇස් දෙක කලු පාටයි ඒ ඇස් වෙනදට වඩා දිලිසෙනවද ? ඒ ඇස් වලින් ලොකු දුකකින් මම දිහා බලන් ඉන්නව වගේ කියලා මට හිතෙනවා

☠︎︎Three months☠︎︎Where stories live. Discover now