Minji pov
ඔහොම දවසක් දෙකක් ගෙවිලා ගියේ හැමදේම සාමාන්‍ය අතට වෙලා... එයාල අපි එක පව්ලක් වගේ උනා... මම මෙච්චර සතුටු වෙලා නෑ කිසිම දවසක... එක ශරීරෙ ආත්ම දෙකක් .. ඒත් ඒක වෙනස් හැගීමක්...
" ඉක්මන් කරන්න "
මම කාමරේට වෙලා ඇදුම් ඇද ඇද ඉන්නකොට කාමරේ එහා පැත්තෙන් මගෙ බූත ආත්මෙ කතාකලා...
" ඉන්න තව ටිකයි "
මම ඉක්මනටම බ්ලව්ස් එකේ බට්න්ස් ටික දාගෙන පනාවත් කොන්ඩෙන් ගහගත්තා...
" හරි දැන් එන්න... "
මම කියපු ගමන් මගෙ ඇගට කරන්ට් එකක් වැදුනා වගේ උනා... මම බයම ඇගට ඇතුල් වෙන එකට... නිකන් මට දැනුනේ ඇග ඇතුලෙ හිඩසක් පිරුන වගේ... මම ඉක්මනටම කොන්ඩෙ පීරගෙන කොන්ඩ කරල්දෙකක් ගොතාගත්තා...
" යමු "
ටේහ්‍යුන් පහලට යනකොට හැමෝම සෝෆ වල ඉදගෙන හිටියෙ යන්න බලාගෙන... මම යනකොට යොන් දිගට දිගේ සායක් ඇදගෙන ...
" මොකද ඔය ජන්කුක් "
" මම ආස නෑ මේ කෙල්ල කලිසම් අදිනවට "
" ඈහ් ??"
මට එකපාරටම ඒක කිය උනා... ඒත් අපි යන්නෙ කැලේකසායවල් පටලන් ගිහින් අමු හෙලුවෙන් එන්න වෙන්නේ...
" ජන්කුක් ගිහින් වෙන එකක් ඇදන් එන්න "
ටේ කියපු ගමන් ජන්කුක් මූනත් ඇබුල් කරන් ගියා... අනිවාරෙන් යොන් ඇතුලෙ ඉදන් හිනාවෙනව ඇති.. ටිකකින් එයාලා ආවහම අපි යන්න පටන් ගත්තා... බංගලාවෙන් එලියට බැහැල යනකොට මහ මූසල පාටක් පෙනුනේ....
" තව ගොඩක් දුරද?"
අපි කැලේ මැද හරියට විතර ආවගෙන් පස්සේ යොන් අහනව මට ඇහුනා...
" ටික දුරයි "
ජන්කුක් ඒක කීවේ හැගීමක් නැතුව දමල ගහල යනව වගේ... කව්ද ඉතින් කැමති තමන්ගෙම සොහොන බලන්න... අනික බල්ලො බලලු වගේ මරල දාල වලලපුවහම... මේ ලෝකෙ මිනිස්සුනම් මහ නපුරුයි ...
" මේක තමා "
ටික දුරක් ආවට පස්සෙ ගස් ගොඩකින් වට උන නිකම් පිට්ටනියක් ව්ගේ තැනක් පෙන්නල නම්ජූන්ශි කීවා.. එයා අඩනවා මට පෙනුනා... අපි මොනව කරන්නද ඒත් මොන දේ උනත් අපි එයාලට උදව් කරන්න ඕනේ...
