Yelkovan her hareket ettiğinde, bir kan daha akıp kara toprağa karışıyordu.
Bir kez daha hareket ettiğindeyse, yaralı kalpleri acıyla kavurmuştu o gece.
Kimisi sevdiklerinin mezarında gözyaşı dökerdi, kimisiyse sevdiğini korumak için canını feda ede...
Size uzun mu uzun upuzun bölümle geldim. Hem de baya şok olacağınız bölümle geldim.
Gerçekten çok yordu bu bölüm beni. Yazarken ayrı, düzenlerken ayrı ellerim kırıldı. Bir de sağlık nedenimden dolayı ara vere vere yazıyordum ama uzun bölüm olduğundan hâliyle baya yordu.
Bölüm sonuna geldiğinizde aşağıdaki yazılarımı da dikkat ederek okursanız sevinirim❤ Neyse sizlere iyi okumalar dilerim ve size son olarak söylemek istediğim şey; Ters köşe severim aşklar😁
#Cem Adrian & Melek Mosso - Bana sorma.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İKİNCİ SEZON BÖLÜM 38: "KANLI GECENİN YALAN GERÇEKLERİ.''
🥀
Boğucu bir yerdeydim.
İçimi daraltan, kalbimi sıkıştıran bir yerdeydim ama neredeydim onu bilmiyordum. Yüzüm ıslaktı, ayaklarım ise onlarca cam parçası batmış gibi çok acıyordu. Yumruk hâlindeki ellerim, nedenini bilmediğim bir biçimde sızım sızım sızlıyordu. Kalbimde de daha önce hiç hissetmediğim bir ağrı vardı.
Neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Sonra neden yaptığımı bilmeden, ellerimi kapıya vuruyorum. Art arda indirdiğim darbeler kapıya değiyor, ancak kapı bundan zerre etkilenmiyordu. Darbelerim elimi incitmekten başka bir şeye fayda etmiyordu sanki.
Acıyan ellerimi kapıdan çekip en sonunda pes ettim. İçli içli ağladığım anda, mucizevi şekilde kapı kendi kendiliğine açıldı. Açılan kapıyla gözlerimdeki yaşları sevinçle kurulayıp uzun beyaz elbiseme dikkat ederek hızla içeriye girdim. Damla damla akan su, kendi sesini etrafa yaydığı anda yavaş yavaş adımlamaya başladım. Görüş açıma giren havuzla gözlerim sebebini bilmediğim şekilde dolup taştı.
Sonra... sonra anladım burasının neresi olduğunu.
Babamın öldüğü gecede ve o yerdeydim.
Havuz karşımdaydı. İçindeki sular ise deprem oluyormuş gibi dalgalanıyordu. Ama sanki o geceden farklı bir andaydım. Farklı bir şeyler vardı bulunduğum yerde.
Yoktu, havuzun içinde kanla yatan babam yoktu.
Bu gerçek yüzüme bi’ tokat gibi çarpıp beni kendime getirdiğinde koşar adımlarla havuzun yanına geldim. Klorlu suyla temas eden ayaklarım sızladı durdu ama kalbimin acısı ağır geldiğinden doğru dürüst bunu hissedemedim.
