MERYEM

M.Bölüm 19: ZEHİRLİ GÖZLER.

Merhabaa

Uzun ara oldu biliyorumm... Ama napayım ilham gelmeyince insanın yazası gelmiyor. Ama neyseki bu aralar bölüm yazma isteğim fazla oldu. Bende dedim bu fırsatı değerlendirerek size bölüm atayım😘

Hihi birde o çok beklediğiniz MerMar sahneleri gümbür gümbür geliyor😁

Hadi bakalım nasıl yakınlaştıracağım bizim bu ikiliyi? Çünkü Meryemle Maraz ne zaman yakınlaşsalar -ki odaki yakınlaşma değil- kavgalı oluyorlar😁 Bilemiyorum artık bunları nasıl birleştireceğim😂

Neyse iyi okumalar, umarım beğenirsiniz😘

BÖLÜM 19: "ZEHİRLİ GÖZLER.''

🥀

İnsan bazen geçmişe geri dönmek ister. Yaşadıklarını değişmek, ya da yapamadığı şeyleri yapmak için.

Ben de isterdim.

O geceye dönmek isterdim.

O gece uyumağımı ayık olmağımla değiştirmek isterdim. Belki uyanık olsaydım da, Oktar izin vermeyeceklerdi yardım etmeme, kafamı karıştıracak beni şeytana uyduracaktılar.Ancak ne olursa olsun onlardan gizli bile olsa o ambulansı çağırırdım.Gerekirse abimin ve Meriç'in korktuğu hapishaneye girmeyi göze alır yine de çağırttırırdım o ambulansı. 

O zaman bilirdim ki ben bir canı kurtarmak için çabalamıştım.

Belki de kurtulabilirdi. Uyanırdı. Beni kurtarırdı oradan, tıpkı o gün Meriç'den beni tek başına nasıl kurtarmaya çalıştısa, öyle kurtarmaya çalışırdı.

Olmadı.Hiçbir şey düşündüğüm gibi olmadı. Ne o geceye geri dönebilmek şansına sahip oldum, ne de onu kurtarabilmek.

Gerçekler yalnız bende gizli kaldı. Kalmağa mecbur edildi.

Küçük kız çocuğu abisine aşkla sarıldı. Ölümüne bile olsa.

Şakağımdaki metalin soğukluğu içimi üşütüyor, bedenimi pelte kıvamına getiriyordu.Hayatımda her ne kadar onu taşıyan insanlar olsalarda bir kez bile olsun görmemiştim. O korkutucu ağırlığı görmek istememiştim. Şimdi kim tarafından tutulduğu belli olmayan silah şakağımda canlılığını koruyordu.

Bir adım atıp öne gitmek isteyecekken koluma bir el sert şekilde sarıldı.

''Sakın!''

İnce kadın sesi bana ne uzak geliyordu ne de tanıdık.

''Sesini çıkarmadan sağındaki alana doğru yürü.''

Dediğini ikiletmeden hiçbir tepki veremeden yaptım. Söylediği yere geldiğimizde sırtımdan sert şekilde ileri itildim. Bu hamleyi beklemeyen bedenim tökezledi ve uzun olan gelinliğim ayaklarıma ilişerek dizüstü yere çökmeme sebep oldu.

''Kahpe!''

Başımı kaldırdığımda tanıdık yüzü görmem, hem şaşkınlığıma yol açmış hem de gözümden tek bir yaşın akmasına neden olmuştu.

Çok..Çök kötü görünüyordu.

Aylar öncekinden daha perişandı. Şalından çıkan saçları beyazlamış, yüzü gözü solmuştu. Hayli kilo kaybettiği üzerinde geniş duran elbisesinden belliydi.

Benden beter hâldeydi.

Yorgundu.

''Utanmaz kahpe! Kızımın yaşayamadıklarını yaşıyorsun!''