Yelkovan her hareket ettiğinde, bir kan daha akıp kara toprağa karışıyordu.
Bir kez daha hareket ettiğindeyse, yaralı kalpleri acıyla kavurmuştu o gece.
Kimisi sevdiklerinin mezarında gözyaşı dökerdi, kimisiyse sevdiğini korumak için canını feda ede...
Dersler başladığı için, baya kitaplara gömülmüştüm. O yüzden pek vakit ayıramıyordum bölüm yazmaya.
Bir de sizden rica ediyorum, lütfen canlarım sıfr sınırı doldurmak için aynı kişiler 10-15 yorumdan daha fazlasını yapmasınlar. Tabii canınız istediği kadar yapabilirsiniz ama sınır doldurmak için yapmayın. Bu hem size hem de bana yapılan büyük bir haksızlıktır. 5 günde 1bin okunmayı dolduran bölüme yalnız 100 vote, ve 50-70 arası yorum geliyor. (kendi yanıtlarımı çıkarak hesablandı)
Ne sizin hakkınıza girsinler ne de benim. Herkes yapmalı bence bunu😊 Yapmalısınız ki düşüncelerinizi anlayabileyim. Yapmalısınız ki, boşu boşuna burada çabalamadığımı bileyim.
Voteleyen ve -benim için en esas olan- yorum yapan güzel okuyucularımı çok seviyorum. Hepinize minnettarım. Sizleri bölümlerden mahrum etmek istemem ama elimde olan bir şey değil.
Eğitim herkesin hayatında, en önemli şeylerden biri❣
Saygı duyacağınızı farz ediyor ve teşekkür ediyorum😘 İYİ OKUMALAR BALLARIM❤❤
VE SINIR GEÇİLMEDİKÇE YENİ BÖLÜM GELMEYECEKTİR, BİLGİNİZE.
S I N I R: 160VOTE, 150 YORUM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İKİNCİ SEZON BÖLÜM 26 P.2: ''KIRILMA NOKTASI.''
🥀
Düşünmek insanı her zaman girifte bırakan bir hadisedir. Düşündükçe işin içinden çıkamaz ve daha karmakarışık duruma düşeriz. Düşünmek insanı hem dibe batırır, hem de yüzeye çıkartır.
Herkesin düşüncesi de ayrıdır. Hiç kimse aynı düşünmez, sonradan nelere sebep olacağını asla bilemez. Ve beynimizdeki fikirleri de mantıklı yürütmek yalnız bizim elimizde. Hislerle düşünülen olaylar bir yerde patlak verip insanı mutsuz ediyorken, mantıkla ilerlediğimiz yolsa, istisnayı durumlar haricinde, bize hep mutlu son veriyordu.
Nitekim Marazali ’de öyleydi. Mantıklı yanını her zaman çalıştıran biri olmuştur. Asla duyguları gerekçesinde karar vermez veyahut hareket etmezdi. En tahammül edemediği şeylerden biride duygularla hareket etmektir. Yirmi dokuz yıldır atalarından, babalarından ne gördüyse onu yaşadı demek isterdi ama görmedi. Kendi seçimleriyle şimdi görünen Marazali Harun’u yarattı.
Duygularını kenara bıraktığı, mantıkla yoldaşlığını sağladığı mukavele, nedense konu Meryem olunca bozuluyordu. Marazali Harun, yirmi dokuz yıllık hayatında bir değişiklik yaparak, duygularını düşüncelerine katıp öyle hareket etmeye başlıyordu.
Bu Marazali için o kadar zıt yadırganan bir durumdu ki hâlâ kendine inanmakta zorluk çekiyordu. Duygu sözünün ‘D’sini bile ağzına almayan adam Meryem’de tam farklı oluyordu.
