MERYEM

M.Bölüm 1: MERYEM.

Meryem hikayesinin ilk bölümüyle, kitabın açılışını koyuyorum.

Umarım yeni hikayemi beğenirsiniz.

İyi okumalar.❤

BÖLÜM 1: "MERYEM."

🥀

Herkes istemez miydi mutlu olmayı?

İsterdi.

Hem de öyle mutlu olmak isterdi ki, o mutluluk gözlerine ulaşsın, yüzü her daim huzur dolu olsun.

Ve en önemlisiyse insanoğlu elindekileriyle yetinmeyi bilmez. İstekler yerine yetirilince, yerlerine bir yenisi eklenir. Daha fazla artar, daha fazla mutlu olmayı ister. Aslında ben de istedim. İstemekle de kaldım.

O kara bulutlar Erkoç ailesi ile Şahoğlu ailesinin üzerinde dolaşmasından önceydi her şeye inamım, mutluluğa dair inancım.

Ama artık yoktu.

Hayatımda yapmadığım yanlışı, o gece yapmış oldum.

Alnımda hiç silinmeyecek bir damga, omuzlarımda ağır bir yük. Ve her gece baş başa kalmış olduğum ezilmiş vicdanım.

O gece katran karası bir geceydi.

Hepimiz için.

Bizim yarandığımız ve gün geçtikçe omuzumdaki yükün ağırlığının arttığı gece.

🥀🥀🥀
Beş gün önce - 18:40

Bu hayat herkese binbir türlü oyunlar oynar.

Bize de oynadı.

Yüzümüz eskisi gibi gülmese de babamla mutluyum ve bir de her ne kadar beni sevmeyen bir abim ve halam olsa da, onlarla da mutluydum.

Annem..

Tam dört yıldır annemin kokusu artık hiçbir zerremde bulunmuyordu. Evimiz artık onun çiçek bahçesi gibi kokmuyor. On sekiz yaşımda; babam, abim ve annem kaza geçirdiler. Abimle babam kazadan az hasar alarak kurtulsa da, annem başına aldığı ağır darbeden dolayı hayattan kendisini saklayıp bir uykuya teslim etti. Dört yıldır ki bitkisel hayata bağlıydı. O güzel gözlerini sevdiği adamdan ve çocuklarından esirgemişti. O zamandan beri ailemiz eski düzende değildi.

Hep darmadağınık, kırık bir hâldeydi.

Babamla küçük bir fırın dükkanımız vardı. Hamurlarla ilgilenip, mahallede işimizi sürdüyorduk bazı zamanlarda. Ben asıl zamanımı öğrencilerime adıyordum. Öğrencilerime dans öğretmek benim için bir meslek ve iş değil, hayatımın bir parçasıydı.

Ruhumu müziklerde buluyor, danslarla ona renk çalarları katabiliyordum. Dans etmek benim için hayattı.

Küçüklükten beri dansa olan hayranlığımı gördükleri için ailem üniversite seçimlerime karışmamıştılar. Üniversitem bittikten sonra grup arkadaşım olan Nagehan, Enis ve ben dans okulunu birlikte açmıştık.

Nagehan, benim çocukluk arkadaşım ve can yoldaşımdı. Enis'le o kadar sıkı bir iletişimimiz olmasa da, yine de hâl hatır soracak kadar ilişkimiz vardı.