Yelkovan her hareket ettiğinde, bir kan daha akıp kara toprağa karışıyordu.
Bir kez daha hareket ettiğindeyse, yaralı kalpleri acıyla kavurmuştu o gece.
Kimisi sevdiklerinin mezarında gözyaşı dökerdi, kimisiyse sevdiğini korumak için canını feda ede...
Nasılsınız? Çok özledim çoookk sizleri. Düğündü dernekti tedavimdi derken bir türlü toparlanamadım. Bir de tüm bunlar eksikmiş gibi wordüm mahvolmuş şekildeydi ya. O da acaip sinirimi bozdu şu son hafta. Silindi silindi düzenlemelerim bölümde.
Neyseee çok şükür buradayım. Oh içim rahatladı şu bölümü atmak nasip olabildi diye dhshshsh
Yine neysee ben bölümü atıp kaçıyorum uyumaya size de keyifli okumalarr diliyorum canlarım.❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İKİNCİ SEZON 41 BÖLÜM: "DİKENLİ SARMAŞIK.''
🥀 30.12.2019
Her şeye rağmen onun sayesinde bu dünyaya yeniden gülebiliyordum.
Bir zamanlar onu görünce vicdan ağırlığından ağlayan ben, şimdi onun sayesinde gülebiliyordum. Kırmak için dakikaları sayan adam, beni mutlu etmek için elinden geleni yapıyordu. Benim için, iyi olmam içindi tüm bu yaptıkları.
O farkında değildi galiba ama ben farkındaydım. Hisleri değişiyordu. Bana bakan o okyanusu gözlerinde artık zehirli öfkeyi taşımıyordu. Nefretle kuşanıp buza dönen kalbi, buzlarını eritip ısınıyordu.
Aklım ve kalbim hiç bitmeyecek bir münakaşa içerisindeymiş gibiydiler. Sonu ne olursa olsun bu münakaşanın galibi olmayacaktı, yaralısı olacaktı.
Yanımda birinin varlığını hissettiğimde o tarafa döndüm ve Marazali’nin atıyla bana yetiştiğini, benimle aynı tempoda sürdüğünü gördüm. Çatık kaşları yüzünden alnı kırışmıştı. Bu hâliyle tıpkı huysuz dedelere benziyordu.
‘‘Yaptın mı şovunu?’’ Dediğinde çatık kaşlarına ve huysuz sesine daha fazla dayanamayıp kıkırdadım. Kıkırdamamla sanki çatık kaşları düzelir gibi oldu ama bu o kadar kısa bir andı k, doğruluğundan emin olamadım.
‘‘Yaptım.’’ Dedim gülmemek için dudaklarımı dişlerken.
‘‘Eğlendin mi bari?’’ Dedi huysuzca. Dediğine yine kayıtsız kalamayıp güldüm.
‘‘Eğlendim.’’ Dediğimde yüzümdeki haylaz gülmenin yerini huzurlu bir gülümseme ele geçirdi.
Kafasını sağa sola salladı inanamıyormuş gibi. Bir şey demeden Bozkurt’u usulca sürmeye devam etti.
