OMG! Harry Styles is my friend! [ W TRAKCIE POPRAWY ]

#24 Dziękuję.

Mężczyzna został nagle odciągnięty ode mnie jednym pewnym ruchem. Byłam już pewna, że to Harry i wiedziałam, że mogę czuć się bezpieczna.

- Czy ona wygląda na chętną, żeby coś z tobą robić?! - wysyczał Styles w stronę nieznajomego. Jego dłoń trzymała w mocnym uścisku bluzę nieznajomego na klatce piersiowej. Styles był od niego zdecydowanie wyższy i wyglądał teraz na o wiele bardziej groźnego od mojego "prześladowcy". Nigdy nie widziałam go aż tak wściekłego.

- Spytałem się o coś ! Mów ! - nakazał. Jego szczęka była cały czas zaciśnięta.

- Nie wygląda - odparł jakby obojętny.

- Więc spierdalaj, zanim zacznę żałować, że cię nie zabiłem.

Puścił jego ubranie, a ten odszedł wkładając ręce do kieszeni. Harry odwrócił się do mnie, a ja wtuliłam się w jego ramiona.

- Dziękuję. - wyszeptałam.

- Nie ma sprawy - objął mnie ramionami, zamykając w ciasnym uścisku.

Trwaliśmy przez chwile w takiej pozycji do puki Harry nie zabrał głosu.

- Chodź, odwiozę Cię.

Wsiadłam do auta, a Hazza zamknął za mną drzwi, po czym sam obszedł samochód i usiadł na miejscu kierowcy.

- Harry ? - zaczęłam, zanim zapalił samochód.

- Tak ? - podniósł brew spoglądając w moją stronę.

- Albo nie. Zapomnij - powiedziałam szybko, bo to co chciałam zrobić wydało mi się okropnie głupim pomysłem.

- Mów, o co chodzi ?

- O nic, naprawdę - zapewniałam go.

- Melanie... Nie ruszymy, dopóki nie powiesz mi tego co chciałaś powiedzieć. Ja mam czas - wzruszył ramionami.

- Po prostu moja mama została w pracy na nocnej zmianie, a tata był na jakimś spotkaniu biznesowym i chyba trochę dziś zaszalał, bo nie ma go jeszcze w domu, a ja nie lubię być sama... Ale to był głupi pomysł i... no zapomnij, że w ogóle zaczynałam ten temat.

- To nie był głupi pomysł, po prostu powiedz, czy wolisz żebyśmy byli u mnie czy u Ciebie.

- Nie wiem jak zareagowaliby moi rodzice, gdyby zobaczyli u mnie chłopaka...

- W takim razie jedziemy do mnie -uśmiechnął się.