Chapter-6

7.3K 830 9
                                    

Unicode

အခန်း(၆) - ပုံသွင်းလို့ရနိုင်သေးတဲ့ ပဲတောင့်လေးတွေ
စာရေးသူ: NanFangLiZhi Southern Lychee 南方荔枝
ဘာသာပြန်ဆိုသူ: No Noe (Miracle_Phyu97)

“ဂလူး ဂလူး” (ဗိုက်ဆာ၍ အော်မြည်သံ)

လင်းချင်းဟယ်သည် ကောင်းမွန်သည့် ရည်ရွယ်ချက်မရှိပဲ ညီအစ်ကိုသုံးယောက်အား ကြည့်လိုက်သောအခါ ဝမ်းဗိုက်ထဲမှာ ဗိုက်ဆာသည့်အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ကျိုးလောင်တ၊ ကျိုးလောင်အာ့နှင့် တစ်နှစ်သားအရွယ် ကျိုးလောင်စန်းတို့သည် သူတို့အမေ၏ဝမ်းဗိုက်ကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။

လောင်စန်းသည်လည်း ဗိုက်ထဲမှမြည်သံကို အတုခိုးလိုက်သလို တံတွေးတွေ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

လင်းချင်းဟယ်: "... အရင်ဆုံး ထမင်းစားကြရအောင်"

မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်၏မှတ်ဥာဏ်အရ ဒီအချိန်ဆို ထမင်းစားချိန်ရောက်လေပြီ။ မဟုတ်ရင် ဒီကလေး ကျိုးလောင်တက အိမ်ပြန်လာသေးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ညစာစားချိန်ဟာ အားလုံး အချိန်မှန်ပြန်ရောက်ဖို့အတွက် အချိန်ကောင်းပါပဲ။

“မေမေ ဘာဝယ်လာခဲ့လဲ။”

ကျိုးလောင်တသည် ခန်းပေါ်တွင် အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုမြင်မိ၍ မေးလိုက်သည်။
(Kang/ Brick အုတ်စီထားတဲ့ကုတင်အမျိုးအစားဖြစ်ပြီး မီးဖိုရန် အပေါက်ပါရှိသည်။)

လင်းချင်းဟယ်သည် ထိုအထုပ်ကြီးကို သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများကို တင်းတင်းစေ့မိသွားသည်။

မူလခန္ဓာပိုင်ရှင်သည် မနက်စာစားသောက်ပြီး ငါးနာရီခွဲခန့်တွင် ခရိုင်မြို့စျေးသို့ ‌ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူမက သူမကိုယ်တိုင်ဝတ်ဆင်ရန်အတွက် ဝတ်စုံအသစ်ချုပ်ရန် အထည်စများကို ဝယ်ယူလာခဲ့သည်။

လူနာပြက္ခဒိန်တွင် စက်တင်ဘာလကုန်သို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သိပ်အေးနေပြီလို့ မဆိုသာပေမယ့် အထူးသဖြင့် မနက်ပိုင်းနှင့် ညနေပိုင်းတွေမှာတော့ အနည်းငယ် အအေးပိုလာနေပြီ။ ဒါပေမယ့် လူနာပြက္ခဒိန်အရ အောက်တိုဘာလထဲသို့ ချည်းနင်းဝင်ရောက်လာသည့်အခါမှာတော့ နေ့တိုင်း ပိုပိုအေးစက်လာလိမ့်မည်။

၁၉၆၀ ခုနှစ်များဆီသို့ (မြန်မာဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now