Chapter-107

4.6K 548 1
                                    

Unicode

အပိုင်း (၁၀၇) - မကောင်းမြတ်သောသူ
စာရေးသူ - NanFangLiZhi Southern Lychee 南方荔枝
ဘာသာပြန်ဆိုသူ - Snowtowel

မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင် ကျိုးမိသားစု၏ ဤလုပ်ရပ်က ရွာအတွင်းတွင် ဂယက်ရိုက်သွားစေသည်။

ဘာ…

လူတွေက လင်းချင်းဟယ်၏ အသုံးအဖြုန်းကြီး၊ လက်ဖွာသည့်နည်းလမ်းများကို ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်နေ့နေ့မှာ သူမက မသုံးဖြုန်းတော့ဘူးဆိုလျှင်သာ သူတို့တွေ တုန်လှုပ်သွားလိမ့်မည်။

ဒါပေမယ့် အခုက အကြီးဆုံးမရီးနှင့် တတိယမရီး ဖြစ်နေသည်။ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတာလဲ။

သူတို့တွေ သဘောမပေါက်ကြပေ… အထူးသဖြင့် အကြီးဆုံးမရီးကိုပင်။ သူမက သမီးသုံးယောက်စလုံးကို တကယ် ကျောင်းပို့လိုက်တာလား။

တခြားသူတွေ မဆိုထားနှင့် အမေကျိုးတောင် ထိုအကြောင်းကို သိလိုက်ရသောအခါ အနည်းငယ် အံ့သြမှင်သက်သွားရသည်။

သို့သော်ငြား သူမက ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ နောက်ဆုံးတော့ ယခုချိန်တွင် သူတို့သည် အိမ်ခွဲလိုက်ကြပြီဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီက ကိုယ့်လမ်းကိုယ် လျှောက်ကြရတော့မည်။ သူမ ဝင်ပါရင် သူမကို အထင်အမြင်သေး ကဲ့ရဲ့ကြလိမ့်မည်။

သူမသည် အဖေကျိုးထံ၌သာ နှစ်ကိုယ်ကြား ညည်းညူပြောဆိုနိုင်တော့သည်။

အဖေကျိုးကလည်း အတော်လေး ပဟေဋ္ဌိဖြစ်သွားပေမယ့် သူက ဒါကို သိပ်ဂရုမစိုက်ဘဲ " သူတို့တွေက သူတို့ဘာသာသူတို့ နေထိုင်နေကြပြီဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲ ထားလိုက်ပါ။ သူတို့ ဘာလုပ်နေမှန်း သူတို့ မသိတာမှမဟုတ်တာ "

"သမီးတွေ… သူတို့ကို ကျောင်းထားလို့ကော ဘာထူးမှာလဲ။" အမေကျိုးက ရေရွတ်လိုက်သည်။

ဒါ့အပြင် တစ်ပြိုင်နက်တည်း သုံးယောက်စလုံးကိုတောင် ကျောင်းထားဦးမယ်၊ သူတို့တွေ ဘာကိုများ တွေးနေကြတာလဲ။

"ရှောင်မိန်လည်း စာမလေ့လာခဲ့လို့လား။" အဖေကျိုးက မျက်ခုံးပင့်ပြီး ထောက်ပြသည်။

အမေကျိုးက ဘာမှထပ်မပြောတော့ပေ။

သူတို့၏သမီးအငယ်ဆုံးသာ ကျောင်းမတက်ခဲ့လျှင် သူမသည် အလုပ်အတွက် အင်တာဗျူးဖြေရန် အခွင့်အလမ်းကို ရရှိနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။

၁၉၆၀ ခုနှစ်များဆီသို့ (မြန်မာဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now