Unicode
အခန်း (၁၁၅) – ပြောရဆိုရခက်တဲ့ လောင်တ
သို့ပေမယ့် ယွမ်ခုနစ်ဆယ်ရတာ မဆိုးဘူး။ ယွမ်ခုနစ်ဆယ်ဆိုသည်မှာ ဒီခေတ်အချိန်မှာ သေးငယ်သော ပမာဏ မဟုတ်ပေ။
ပြီးတော့ ဒါက ရိက္ခာရောင်းချရုံပဲ ရှိသေးသည်။ ဝက်သားရောင်းဖို့ ကျန်သေးသည်။ ဒီတစ်ကြိမ် ဝင်ငွေက အနည်းဆုံး ယွမ်တစ်ရာဝန်းကျင်လောက် ရသည်။
ကုန်လက်ကျန်များကို ရှင်းလင်းပြီးနောက် လောင်အာ့နဲ့ လောင်စန်းတို့ကို ခေါ်ပြီး စျေးပတ်ခဲ့သည်။ သူမ စျေးရောင်းပြီး ပြန်လာတော့ ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ သူမရဲ့ စက်ဘီးဘေးမှာ လိမ်လိမ်မာမာ ထိုင်စောင့်နေကြသည်။
သူတို့ရဲ့ မျက်လုံးလေးတွေကတော့ ဘေးနားပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေခဲ့ကြသည်။ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သူတို့က စကားနားထောင်မယ့်ပုံမပေါ်သော်လည်း သူတို့က ဟိုဟိုဒီဒီ လျှောက်မသွားခဲ့ပဲ သူတို့မိခင်ပြောစကားကို နာခံပြီး မိခင်ဖြစ်သူကို ထိုင်စောင့်နေခဲ့ကြသည်။
သူတို့က လင်းချင်းဟယ်ကို တွေ့လိုက်တာနဲ့ မျက်လုံးတွေ တလက်လက် တောက်ပသွားခဲ့သည်။
"အမေ" လောင်စန်းက အရှေ့သို့ အပြေးလာပြီး သူလေးမိခင်ရဲ့ ပေါင်တံကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
"နင်တို့ အမေ ပြန်လာမှာကို ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် စောင့်နေရဲ့လား။" လင်းချင်းဟယ်က မေးလိုက်သည်။
"ဟုတ်၊ သားတို့ ဒီနေရာမှာပဲ စောင့်နေခဲ့တာ။" လောင်အာ့က ပြန်ဖြေသည်။
လောင်စန်းက ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံပြီး ပူဆာလိုက်သည်။
"အမေ၊ သားကို ထန်ဟူလုတစ်ချောင်းလောက် ဝယ်ကျွေးပါလား။"
"ရေခဲချောင်းတစ်ချောင်းစားရုံနဲ့ မလုံလောက်သေးဘူးလား။" လင်းချင်းဟယ်က ပြောသည်။
ရေခဲချောင်းတစ်ချောင်းကို ရှစ်ဆင့်ကျသည်။ သူမက ရေခဲချောင်း နှစ်ချောင်းဝယ်ပြီး တစ်ယောက် တစ်ချောင်း ပေးခဲ့သည်။
"သား စားချင်နေတုန်းပဲ။" လောင်စန်းသည် အလိုလိုက်ခံရသည့် ကလေးငယ်လို ပြုမူလာခဲ့သည်။
