အခန်း (၁၇၃) - ပိုကောင်းပြီးရင်း ပိုကောင်းလာခြင်း
သို့သော် အမှန်တကယ်တွင် လင်းချင်းဟယ်၏ သင်ကြားမှုက ပြဿနာမရှိချေ။ ကျေးရွာ၏ အလယ်တန်းကျောင်းက သူမ စာကို စတင်သင်ပြသည်နှင့် သူမကို ယုံကြည်ခဲ့တာမဟုတ်ပေ။ သူတို့က သူမကို စစ်ဆေးခဲ့၏။ ကျောင်းအုပ်က တံခါးအပြင်ဖက်တွင် နားထောင်နေသည်။ ကျောင်းအုပ်သာမက အကူဆရာ ချန်ရှန်းကလည်း နားထောင်နေ၏။ ကျောင်းအုပ်ဖြစ်စေ၊ ချန်ရှန်းဖြစ်စေ နှစ်ယောက်လုံးက ပြစ်ချက်တစ်ချက်ကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူးဆိုရမှာပဲဖြစ်သည်။
ထို့အပြင် သင်ကြားသည့်အရည်အသွေးက အတော်လေးပြစ်ချက်ကင်းသည်ဟုထင်ရသည်။ လင်းချင်းဟယ်က ထိန်းထားနိုင်၏။
ယင်းက အဆင့်မြင့်ကျောင်းသားများ၏ အတန်းဖြစ်သည်။ ယခုအခေါက်တွင်မူ အလယ်တန်း ကျောင်းကလည်း ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲရှိ၏။ ဝင်ခွင့်ရသည့်သူများက အဆင့်များ လက်ခံရရှိမှာပဲဖြစ်သည်။
အလယ်တန်းကျောင်းတစ်ခုလုံး၌ ကျောင်းသားများများစားစားမရှိပေ။ အလယ်တန်းကျောင်း၌ ပထမနှစ်နှင့် ဒုတိယနှစ်သာပါဝင်ပြီး တတိယနှစ်ကမရှိသေးပေ။ ပထမနှစ်တွင် လေးတန်း၊ စတုတ္ထနှစ်တွင် လေးခန်းရှိ၏။
အလယ်တန်းကျောင်းကို တက်ရောက်သည့်သူများက ကျေးရွာတွင်းရှိ ကလေးများ အားလုံးသာဖြစ်သည်။
အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုလုံး၌ ထုတ်လုပ်ရေးအသင်း ဆယ့်ကိုးဖွဲ့ရှိပြီး ထုတ်လုပ်ရေးအသင်း၌ အိမ်ထောင်စု နှစ်ဆယ်နီးပါးရှိသည်။
ထိုအိမ်ထောင်စုကို မည်ကဲ့သို့ ရေတွက်နိုင်မည်နည်း။ ကျိုးမိသားစုက မခွဲရသေးသည့်အချိန်တွင် ကျိုးမိသားစုတစ်စုလုံးကို အဖေကျိုးက ဦးဆောင်သည့် မိသားစုတစ်စုဟူ၍ သတ်မှတ်နိုင်သည်။
ရေတွက်သည့်နည်းလမ်းကမူမတူညီပေ။ သို့သော် လူအရေအတွက်က များသေး၏။ ယခု ကာလတွင် လူများက ကလေးမွေးသည့်စက်များပမာဖြစ်နေ၏။ အသင်းအဖွဲ့တစ်ခုလုံး၌ ကလေးများစွာရှိနေပြီး သို့သော် အလယ်တန်းကျောင်းကို တက်ရောက်သည့်သူက နည်း၏။ အဆုံးတွင်မူ ပညာရေးအပေါ်အာရုံစိုက်မှုသိပ်မရှိချေ။
