အခန်း (၁၇၇) - ပိုအေးလာခြင်း
လင်းချင်းဟယ်က သူမ၏မိသားစုအတွက် ဂျုံကျင်းသုံးဆယ်ကို သိမ်းထားရန် ရည်ရွယ်လိုက်၏။ ယခုနှစ်အတွက်မူ သူမက တတိယမောင်လေးလင်းကို သီးနှံများစုဆောင်းရန် အကူအညီတောင်းဖို့ မစီစဉ်ထားချေ။ ယခုနှစ်တွင် သူမက တရားဝင်အလုပ်တစ်ခုရထားပြီး လင်းမိသားစုက လူများကလည်း သူမကိုစောင့်ကြည့်နေလေ၏။
ထို့ကြောင့် လင်းချင်းဟယ်သည် တတိယမောင်လေးလင်းကို ပိုမိုစုဆောင်းခိုင်းလိုက်တာပဲဖြစ်သည်။ သူမဖက်ခြမ်း၌ အနည်းငယ်ပိုရနိုင်၏။ တတိယမောင်လေးလင်းက ဂျုံများပို့ပေးခိုင်းခြင်းဖြင့် အမေကျိုး၏ ပါးစပ်ကိုလည်း ပိတ်ထားနိုင်၏။
အချိန်ရောက်လာလျှင် ယင်းက သူမမောင်လေး၏လက်ဆောင်ဟု ပြောလိုက်ရုံပင်ဖြစ်သည်။
ယခုနှစ် ဆောင်းဦးရိတ်သိမ်းမှုက အမှန်တကယ်ပင်ပန်း၏။ ရက်လေးဆယ်ကြာ ဆောင်းဦး ရိတ်သိမ်းမှုပြီးနောက် ကျိုးချင်းပိုင်က နေလောင်လာတော့သည်။
အဖေကျိုးကလည်း အားအင်ကုန်ခမ်းလာ၏။ ဆိုရလျှင် သူက အသက်ပိုကြီးလာပြီး မနှစ်ကလောက် ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မမာတော့ချေ။ ငယ်ရွယ်စဉ်ကနှင့်မတူနိုင်တော့ချေ။ ထို့အပြင် အဖေကျိုးက အလုပ်မှတ်ဆယ်မှတ် ရနေကြဖြစ်၏။ သို့သော် ယခုမူ အလုပ်မှတ်ရှစ်မှတ်သာရသည်။
ထိုလူကြီးအကြောင်းကို မည်သူကမှ ဘာမှမပြောပေ။
အမေကျိုးအတွက်မူ သူမက ယခုအချိန်တွင် လယ်ကွင်းထဲသွားစရာမလိုတော့ချေ။ သို့သော် စပါးလှေ့ခြင်းကဲ့သို့ ကိစ္စများတွင်မူ ပါဝင်သည်။
သူမက လောင်စန်းလေးနှင့် ကျန်သည့်သူများကိုလည်း ခေါ်လာ၏။ စပါးခြွေပြီးနောက် သူတို့က အလုပ်မှတ်များ ရပေမည်။ စုရွှင်းလေးအတွက်မူ လင်းချင်းဟယ်က မွန်းတည့်ချိန်တွင် အိမ်တွင် ရှိနေသောကြောင့် သူမက သူ့ကို ဂရုစိုက်လိမ့်မည်။
သူ့အစ်ကိုကြီးကဲ့သို့ပင် စုရွှင်းလေးကလည်း ထိန်းကျောင်းရတာ အလွန်လွယ်ကူ၏။ သူက ဗိုက်ပြည့်နေပြီး သူ့သေးခံကို အချိန်မှန် လဲပေးနေသရွေ့ ဘာမှဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ပေ။ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း ထားလျှင် ပျော်ရွှင်စွာ ဆော့နေသေး၏။ ဆော့ပြီး သိပ်မကြာမီ၌ သူက အိပ်ပျော်သွားလိမ့်မည်။
