အခန်း (၁၉၉) - ကျောင်းတက်ရတာ ပျော်စရာ မကောင်းဘူး
လင်းချင်းဟယ်သည် အလယ်တန်း ပထမနှစ်ရဲ့ သင်္ချာအတန်းအချို့ကို သင်ကြားပေးရသည်။
လင်းချင်းဟယ်သည် ယမန်နှစ် ပထမနှစ်ဝက်ကနေ ယခုနှစ် ဒုတိယစာသင်နှစ်ဝက်အထိ သူမရဲ့ ပထမအသုတ် ကျောင်းသားတွေကို သင်ကြားပေးခဲ့ရသည်။ လင်းချင်းဟယ်ရဲ့ တရုတ်ဘာသာစကားက သိပ်မရှင်းလင်းသော်လည်း သင်္ချာဘာသာရပ်တွင် သူမ သင်ကြားသော အတန်းများစွာရဲ့ အောင်မြင်မှုနှုန်းမှာ အလွန်မြင့်မားသည်။
၎င်းတို့အနက် ပြိုင်ပွဲတွင် ကျောင်းသား ၁၀ဦး နီးပါး ပါဝင်ယှဥ်ပြိုင်ခဲ့ပြီး နှစ်ဦးက တတိယဆု ဆွတ်ခူးခဲ့သည်။
ဆုအနေဖြင့် တစ်ဦးကို ကြွေရည်သုတ်ခွက် တစ်ခွက်စီသာ ဆုချီးမြှင့်ခဲ့ပေမယ့် ရလဒ်ကတော့ အတော်လေး ကောင်းမွန်သည်။
ယခုအချိန်အထိ လင်းချင်းဟယ်မှ သင်ကြားပေးခဲ့သော ကျောင်းသားများသာ ပြိုင်ပွဲတွင် ပါဝင်ယှဥ်ပြိုင်ဖို့ အရည်အချင်းပြည့်မီကြပြီး ခရိုင်မြို့သို့ သွားရောက်ယှဥ်ပြိုင်ပြီးနောက် ဆုချီးမြှင့်ခြင်းခံရသည်။
တတိယဆုသာ ရရှိခဲ့လျှင်ပင် ဒါက အတော်လေး ချီးကျုးစရာကောင်းနေသေးသည်။
ထို့ကြောင့် ကျောင်းတွင် လင်းချင်းဟယ်ရဲ့ စာသင်ကြားမှု အရည်အသွေးကို မည်သူမျှ မေးခွန်းမထုတ်ခဲ့ကြပေ။
ယခင်က သူမရဲ့ ဖိနှိပ်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသော ပညာတတ်လူငယ်တွေက လွယ်လွယ်နဲ့ အရှုံးမပေးကြပဲ သူမရဲ့ သင်ကြားမှုအဆင့်ကို စစ်ဆေးကြည့်ရှုနေဆဲပင်။
သို့သော် လင်းချင်းဟယ်သည် အစမှ အဆုံးအထိ ထိုကဲ့သို့ အခွင့်အရေး အနည်းငယ်မျှ မပေးခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားသည်။
လောင်တလည်း စာသင်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတော့ သူ့အမေရဲ့ ဆရာမတစ်ယောက်အနေနဲ့ အသွင်အပြင်ကို ပထမဆုံး မြင်တွေ့ဖူးပြီး မျက်စိမလွဲနိုင် ဖြစ်မိသည်။
သူ့အမေရဲ့ အရှိန်အဝါက အရမ်းတောက်ပလွန်းသည်။ သူ့အမေထံမှ အကြည့် မလွဲနိုင်တော့ဘူး။
