Unicode
အခန်း (၁၅၃) – တောင်းပန်လိုက်ပါ
ကျိုးရှားသည် လောင်တထက် ငယ်ပြီး လောင်အာ့နှင့် သက်တူရွယ်တူလောက် ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူသည် လောင်အာ့ထက် ပိုပုပြီး လောင်အာ့ထက် ပိုပိန်သည်။
"အရသာရှိပြီး မွှေးနေတာပဲ။" လောင်တ့က ရိုးရိုးသားသား ပြောသည်။
"အဲ့တာက အရမ်းအရသာရှိပြီး အရသာက အရမ်း အရမ်း..." လောင်အာ့သည် လောင်စန်းလိုပင် ခံစားရသော်လည်း သူက ဒါကို သောက်နိုင်သေးသည်၊ မတူတာက လောင်စန်းကတော့ သူတို့အမေ အတင်းအကြပ် သောက်ခိုင်းခဲ့ရတာ ဖြစ်သည်။
"နွားနို့ သေချာပေါက် အရသာရှိမှာပေါ့၊ ကျွန်တော်ကြားတာ နွားနို့က အရမ်းစျေးကြီးတယ်တဲ့။" ကျိုးရှားက ပြောသည်။
"အဲ့တာက စျေးကြီးတယ်လား။" လောင်အာ့က မေးသည်။
"ဒါပေါ့၊ အဲ့တာက အရမ်းစျေးကြီးတယ်၊ တစ်ပုလင်းကို ဆယ်ပြားကျော် ကုန်ကျတယ်လေ။" ကျိုးရှားက ပြန်ဖြေသည်။
မနေ့က သူ့စတုတ္ထအဒေါ် နို့ပို့သမားနဲ့ စကားပြောနေချိန်မှာ သူ အားလုံး ကြားခဲ့သည်။ သူ့အဖွားလည်း ဒါကို ကြားခဲ့တာကို တွေ့ခဲ့ရသည်။
"အဲ့တာက စျေးမပေါဖူးပေါ့။" လောင်အာ့က ပြောသည်။
"ဒါက စျေးမကြီးပါဘူး၊ အရသာရှိတယ်။" လောင်တ ပြောသည်။
"ဒါက ငွေဆယ်ပြားနော်၊ ဒါက စျေးမကြီးတာ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ။ အစ်ကိုကြီး၊ အခုအချိန်အထိ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ စုဆောင်းငွေက ငွေပြား ၃၀ပဲ ရှိသေးတယ်လေ။" လောင်အာ့က တန်ပြန်ပြောသည်။
သူတို့ရဲ့ မိသားစုက သွားတိုက်ဆေး အသုံးပြုကြပြီး သူတို့က သွားတိုက်ဆေးဘူးခွံကို ပိုက်ဆံနဲ့ လဲလှယ်ခဲ့ကြသည်။ အိုး... ဟုတ်သားပဲ၊ သတင်းစာ စက္ကူစုတ်တွေလည်း ပါသေးသည်။
သူတို့အမေ မြို့ပေါ်ကနေ သတင်းစာစောင်တွေကို စျေးပေါပေါနဲ့ ပြန်ဝယ်လာခဲ့ပြီး သူတို့က အဲ့အပေါ်မှာ စာတွေ ရေးပြီးတာနဲ့ ဒါတွေကို ပြန်ရောင်းလို့ ရတယ်။ သူတို့အမေက ဒါတွေ ရောင်းရငွေကို သူတို့ယူလို့ရကြောင်း ပြောခဲ့သည်။
