Sora's POV.
"The meeting will start fifteen minutes from now, Miss Sora." I heaved a sigh, calming my self.
This is just a meeting Sorandelle, don't kill anyone. Especially that Madrigal boy. You still need him.
I need to remind myself, baka kasi pagka pasok ko pa lang sa conference room ay masakal ko na ang lalaking iyon.
I look at the design I made. How come? How come they copied exactly what I made? And worst, magkakaroon pa sila ng fashion show this week para i-release and mga damit na gawa nila but technically it's my freaking design. It's mine.
It took me almost a month to finished it, and now malalaman kong napunta na pala sa iba? The fuck? You'll pay for this Verline apparel. I swear.
I composed myself as I gracefully walk my way into that fucking conference room kung nasaan ang taong gusto ko ng patayin.
Tahimik lang silang lahat, but the madrigal boy is smiling at me widely. He's flirting again, goosebump.
"Explain." I didn't manage to sit because of the frustration. They may see me calm outside but I swear to God, I want to twist madrigal's neck.
Sobra sobrang panggigigil na ang nararamdaman ko sa kanya.
I didn't even know why he's still here. As far as I know, the first time I saw him; I smelled something na. Pero mapilit si daddy, we had a deal. He will only agreed if I make madrigal's only son to be part of my business.
Tumayo ang isa sa mga designer ko. Si philip.
"Miss Sora, w-we don't h-have any idea parin k-kung kanino n-nila nakuha yung d-design mo.." I didn't do anything para mautal siya ng ganyan.
"You." Mariin kong tawag, malamig kong tinititigan si Madrigal. Henry Madrigal III, nginisihan nya ako bago itinaas ang dalawang kamay na para bang nagsasabing wala syang ginagawa.
"Chill babe, as far as I remember I invest my own money here kaya bakit naman ako gagawa ng ikapapabagsak nito?" You're wrong, Madrigal. They can't pull me down just because they copied my design. Never.
They won't gave me such a nickname of the most youngest and fearless businesswoman without me proving it.
"Really, madrigal?" Pinaikot ko ang swivel chair na nasa harapan bago umupo. I crossed my legs and put my left hand above the table before looking at him scoffingly.
Muli kong nakita ang nakakairitang ngisi sa pagmumukha nya.
"Hindi ko alam kung bakit ako ang pinagbibintangan—"
"Am I?" Putol ko sa kanya.
"Look, Sora—"
"Miss Dela Vega." Pagtatama ko. Kahit naman may malaki syang perang ipinasok sa kumpanya ko ako pa rin ang may-ari nito. Nag tagis ang bagang nya, jerk.
"Okay, Miss Dela Vega." Diin nya. "Wala akong alam sa sinasabi mo. Baka.." tumingin ito sa katabi ko. "Yung taong labas masok sa opisina mo ang siyang may gawa." I didn't even bother looking at my secretary. She knows.
"Shut it. I want you gone." Tumatawang tumayo ito, hindi na nagustuhan ang sinabi ko.
"I'm afraid I can't honey. Once I pull out my investment—"
"You'll be gone and my company will be better without you." Pagpapatuloy ko sa sinasabi nya. Tuluyan ng napugto ang pasensya nya. Nawala na rin ang ngisi sa pagmumukha nito. That's good.
"I'll inform tito Rodrigo about this." Nasa pintuan na sya ng muli akong magsalita.
"Go ahead." Hinarap niya ako ng may galit sa mga mata.

BINABASA MO ANG
Obsessive Love
Fiction généraleStatus: Completed Date started: 12.24.21 Date finished: 03.23.22