PHOENIX |[ completed ]|

5

.U.

အပိုင်း(၅)

     အဲ့တုန်းက ငါ့အသက် ၁၅နှစ်…… ။
     အထက်တန်းဒုတိယနှစ်ရဲ့ နွေရာသီမနက်ခင်း တစ်ခု…။
     ရှစ်နှစ်တာ အကျင့်ဖြစ်ခဲ့တဲ့မျက်လုံးတွေက ခြောက်နာရီငါးဆယ်မိနစ်မှာ အလိုလို ပွင့်လာတယ် ။ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတဲ့ သူ့လက်မောင်းတွေထဲကနေ သူ မနိုးသွားအောင် ငါ ဘယ်လိုထွက်ရမလဲ ငါ သိနေပြီ ။
     ငါ သူ့ထက် တစ်နာရီစောထတယ် ။ငါ့အတွက်ငါ ဆယ်မိနစ်ပဲ အချိန်ယူတယ် ။ အစားရွေးတတ်တဲ့ သူ့အတွက် မနက်စာကို ငါကိုယ်တိုင် ပြင်ပေးပြီးပြီ ။သူ သန့်ရှင်းဖို့ ရေနွေးနွေး ဆပ်ပြာနဲ့ မွေးပွသဘက်ပြင်ပြီး သူ့ သွားတိုက်တံ ပေါ်မှာ သွားတိုက်ဆေးထည့်ပြီးတဲ့အထိ ငါ ကိုယ်တိုင် လုပ်ပေးတယ် ။ သူ ဝတ်ဖို့အဝတ်အစား ရွေးပေးပြီး အိပ်ပျော်နေတဲ့ သူ့နားကို ငါ လျောက်လာတယ် ။

"ထတော့နော်… ရှစ်နာရီထိုးပြီ…… "

     မနက်တိုင်း သူ့ကို နှိုးရတာဟာ သူနဲ့အတူတူ ရှိလာတဲ့ ရှစ်နှစ်တာအတွင်း ငါ့ရဲ့ ပုံမှန်အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်လာတယ် ။

"ငြိမ်ငြိမ်နေပေး……  "

      အဲ့လိုပြောလိုက်တာ ဘာကို ဆိုလိုလဲ ငါသိလိုက်ပြီ ။သူ့ ငါ့ကို လှဲချ ပြီး အုပ်မိုးလိုက်တယ်။  ငါ့ကိုပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ရင်း သူ့လက်တွေ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဆီ ရောက်သွားတတ်တယ် ။တခါတလေ ငါ့ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ သူ့ ကိုယ်သူ ပွတ်တိုက်တယ်။ ငါ့မှာ မဖြစ်သေးတဲ့ ယောက်ျားလေးတွေရဲ့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုကို သူကတော့ မကြာခဏ ရင်ဆိုင်နေရတယ် ။
     သူ့ကိုယ်လုံးရဲ့ လေးလံမှုကို ငါ သည်းခံလိုက်တယ် ။၁၈နှစ်ပြည့် ပြီးတဲ့သူဟာ အရွယ်ရောက် ပြီးသား ယောက်ျားကြီးတွေလိုပဲ သန်သန်မာမာရှိတယ် ။
     သန်မာသင့်ပါတယ်။ သူ့ဝါသနာက အသတ်အပုတ်တွေ… ငါ့ဝါသနာကမှ ငါ ဆက်ပြီးလုပ်ခွင့်မရတော့တဲ့ အကလို နုနုနယ်နယ် မဟုတ်လား… ။

"ဟားး……Baeရာ…… "

    ပင်ပန်းသွားတဲ့ သူက ငါ့ကိုထထိုင်စေပြီး ငါ့ဗိုက်သားပြင်ကို မျက်နှာအပ်လိုက်တယ် ။ ကြွက်သားအပြည့်နဲ့ လက်တွေက ငါ့ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားတယ် ။ ငါ သူ့ဆံပင်တွေကို အသာအယာသပ်ပေးရင်း ပြုံးမိတယ် ။
     ဘယ်တုန်းက စခဲ့တယ် ဆိုတာ ငါ မသိဘူး ။ သတိထားမိချိန်မှာ ငါသူ့ကို သိပ်ချစ်မိသိပ်တွယ်တာမိနေပြီ ။ သူငါ့ကို ပွေ့ဖက်တိုင်း နမ်းရှုံ့ထိတွေ့တိုင်း ငါ့နှလုံးသားက အမြန်ဆုံးအရှိန်နဲ့လှုပ်ခါတယ် ။ သူ့မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်တိုင်း သူလည်း ငါ့ကိုချစ်တယ် ဆိုတာ ငါ ခံစားနိုင်တယ် ။