PHOENIX |[ completed ]|

24 (Final)

.U.

အပိုင္း(၂၄)

ကိုးနွစ္အၾကာ… အမိေျမကို ငါ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေျခခ်ခဲ့တယ္။

ကိုးရက္ ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလ ကေတာင္ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲေစေသးတာ ။ ကိုးနွစ္ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ။ ငါ့နိုင္ငံကို ငါ မမွတ္မိနိုင္ေတာ့ဘူး ။
ျပာပံုထဲက နလန္ထခဲ့တဲ့ ပတ္အိမ္ေတာ္ႀကီးဟာ အရင္ထက္ ပိုႀကီးမားျပီး ပိုေတာက္ေျပာင္လာတယ္။ ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့တဲ့ လူေဟာင္းေတြေနရာမွာ လူသစ္ေတြအစားထိုးထားျပီ။ ငါ့ခင္ပြန္းရဲ႕ပတ္အင္ပါယာဟာလည္း ဒီနိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးေလာကႀကီးကို ေျမေပၚေျမေအာက္အဖက္ဖက္က ခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ခဲ့ျပီ။
ေမႊးပ်ံ႕ေႏြးေထြးတဲ့ေရထဲမွာ ငါ့ကိုယ္ခႏၶာကိုနစ္ခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေရေတြထဲမွာ ဘယ္သူေတြရဲ႕ ေသြးေတြ ေခြ်းေတြ မ်က္ရည္ေတြ ေပါေလာေပၚေနမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားမိေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲက ငါ ခ်က္ျခင္းခုန္ထြက္မိေလရဲ႕။
အသစ္ျဖစ္လာတဲ့အိမ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ သခင္မဘဝကို ငါ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မနွစ္ျမိဳ႕နိုင္ေတာ့တာ အမွန္ပဲ။

ငါ သူ႕အတြက္ ညေနစာ ခ်က္တယ္ ။ ညေနစာစားေနတဲ့ သူ႕ကို *နင္ေပ်ာ္ေနလား* လို႕ ငါ မေမးေတာ့ဘူး ။ သူ႕မ်က္နွာကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ ငါ သိတယ္ ။ သူလည္း မေပ်ာ္ဘူး ။ မေပ်ာ္တဲ့ အလုပ္ကို သူ ဘာလို႕လုပ္ေနလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ငါ မေမးခ်င္ဘူး ။ အဲ့အေျဖသူ႕မွာ မရွိဘူး ဆိုတာလည္း ငါသိတယ္ ။ *မင္းအတြက္ပါ* လို႕ သူ ေျဖမွာမဟုတ္ဘူး ။ ဘာလို႕လဲ… သူ မလိမ္ညာတတ္ဘူးေလ… ။

"Bae…… "

ပန္းကန္ေတြ သိမ္းဆည္းေဆးေက်ာေနတဲ့ တေလ်ာက္ သူ ငါ့ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေပြ႕ဖက္ထားတယ္ ။ ငါ့ကို ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ေတာ့မယ့္ ပံုစံနဲ႕ ။ ငါ ေပ်ာ္ေနခဲ့တုန္းမွာ သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အထီးက်န္လိုက္မလဲ လို႕ ျပန္ေတြးမိေတာ့ ငါ့ရင္ထဲမွာမြန္းက်ပ္လာရတယ္။
ဒီမြန္းၾကပ္မႈ ငါ့ဆီကထြက္သြားခဲ့တာ နွစ္ေတြၾကာခဲ့ျပီးမွ…။

"Bae…… "

သူ ငါ့ပခံုးေပၚမွာ မ်က္နွာအပ္လိုက္တယ္။ အသက္၄၂ႏွစ္အရြယ္ ေယာက်္ားႀကီးတေယာက္ ျဖစ္တဲ့သူဟာ အရင္ကထက္ပိုျပီး သန္မာလာသလိုပဲ ။ ငါ ေဆးေက်ာ သိမ္းဆည္းျပီးတဲ့အခါ  ငါ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ရပ္ေနေပးလိုက္တယ္ ။ သူ သေဘာရွိ ေပြ႕ဖက္ထားနိုင္ဖို႕…။
သူက ငါ့လက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္တယ္ ။  ေလွကားထစ္ေတြကို ေက်ာ္… ေလ်ာက္လမ္းေတြကို နင္းျဖတ္ျပီးေတာ့ ငါ့ကို တစ္ေနရာဆီ ေခၚသြားတယ္ ။