PHOENIX |[ completed ]|

fourteen

Love is burning …
Like a …
PHOENIX…
_____________

ညေနခင္းရဲ႕ တိမ္ေတြက ေနေရာင္မွာ ေတာက္ပလင္းလဲ့လို႕ေနတယ္… ။ အျဖဴ ေရာင္ဂြမ္းစိုင္ေတြေပၚကို ပ်ားရည္ေတြ ျဖန္႕က်ဲ ခ်ထားသလိုပဲ… ။ တိမ္ေတြကို ငါ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္… ။ တေနရာက တေနရာကို လွည့္လည္ေနတဲ့ တိမ္စိုင္ေတြလိုပဲ ငါ မရင္းနီးတဲ့ တစ္ေနရာဆီ ခရီးႏွင္ခဲ့ျပီပဲ… ။

ငါ့အေရွ႕ခံုမွာ ငါ့သားနွစ္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ…။ ငါ့ေဘးမွာေတာ့ ၁၅နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ငါနဲ႕အတူ အေဖာ္ျပဳ စကားေျပာေပးတဲ့ ဘူတန္အဘိုးအိုရွိေနတယ္… ။ သူလည္း ခရီးပန္းကာ အိပ္ေပ်ာ္လို႕ေနျပီ… ။ ငါ့လက္ထဲက သမီးေလးက နိုးေနတယ္… ။ တခ်ိဳ႕ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြက နွစ္ရက္သားအရြယ္က စလို႕ လိုက္ပါစီးနွင္းခြင့္ျပဳ ေပမယ့္ ဒီေလေၾကာင္းလိုင္း ကေတာ့ နွစ္ပတ္သားအရြယ္ ကေနပဲ စတင္ျပီး လိုက္ပါစီးနွင္းခြင့္ျပဳတယ္… ။ ေပေပါင္း ေသာင္းခ်ီတဲ့ အျမင့္မွာ မတူညီတဲ့ ေလထုဖိအားကို ခံနိုင္ ရည္မရွိမွာ ေၾကာက္ၾကပံုပါပဲ… ။ ရွစ္လေက်ာ္သြားျပီ ျဖစ္တဲ့ ငါ့သမီးေလးကေတာ့ အဆင္ေျပေျပပါပဲ ။သူေလးလည္း ခရီးပန္းရွာေတာ့ မယ္လို႕ ငါေတြးမိတယ္… ။ ငါ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြပင္ပန္းေနရွာျပီ လို႕ေတြးျပီး ငါအားနာမိပါရဲ႕… ။

"ခရီးသည္မ်ားခဗ်ာ … ဘူတန္နိုင္ငံနယ္နိမိတ္တြင္းဝင္ေတာ့မည္ျဖစ္ပါတယ္… ခါးပတ္မ်ား ပတ္ ထားျခင္း ရွိမရွိ စစ္ေဆးေပးၾကပါရန္ ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါတယ္… "

ေလယာဥ္မွဴ းရဲ႕ ေၾကညာသံကို ငါ ၾကားလိုက္ တယ္… ။ ေရွ႕ခံုက သားနွစ္ေယာက္ကို ငါ ႏႈိးတယ္… ။ ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ေလးေတြေပမယ့္ ငါ့ကေလးေတြဟာ သူတို႕အေဖလိုပဲ အေျခအေနတိုင္းကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ၾက တယ္… ။ သူတို႕အေဖ ကို ေတြးမိေတာ့ ငါ ျပံဳးမိတယ္… ။ သူလည္း အခုအခ်ိန္မွာ အေျခအေနေတြကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ေျဖရွင္းေနလိမ့္မယ္ ။

*ဝုန္း*ကနဲ လႈပ္ခါသြားတဲ့ ေလယာဥ္ေၾကာင့္ ငါ့အေတြးစေတြ ဖ်တ္ကနဲ လြင့္ပ်ယ္သြားတယ္…။ ေလယာဥ္က*ဝုန္း*ကနဲ ေနာက္တစ္ခါ ခုန္သြားျပန္တယ္…။ အေရွ႕ခံုက ငါ့သားေတြဆီက *ေမေမေရ… * ဆိုတဲ့ ေခၚသံေလးေတြ ထြက္လာတယ္… ။