Legatus Mortis

55

Goldie

Wyszłam na zewnątrz. Słońce świeciło pięknie na niebie. Spałam do południa, ale nie spodziewałam się niczego innego po zabawie z Ablem, która ciągnęła się jeszcze przez wiele godzin. Mój mąż mnie zdominował, a ja poddałam mu się z ochotą. Abel śmiał się jak mały chłopiec, a ja nie pozostawałam mu dłużna. Gdy wymagał ode mnie, abym zachowała spokój, śmiałam się jeszcze bardziej i koniec końców nasza zabawa z dominację i uległość zeszła na boczny tor.

Abel jeszcze spał, dlatego postanowiłam zejść na dół i sprawdzić, jak czuli się pozostali. Quincy wyjechał z samego rana i prosił, aby przekazać Ablowi, że jeśli kiedykolwiek jeszcze będzie potrzebował jego pomocy, Quincy chętnie z nią przyjdzie. Nie znałam tego mężczyzny długo, lecz gdy się z nim żegnałam, czułam bijące od niego ciepło.

Dom pogrążony był w spokoju. Słusznie zauważyłam, że wszyscy musieli gdzieś zniknąć. Wyszłam więc do ogrodu i ujrzałam tam Claude'a siedzącego na trzyosobowej huśtawce. Odpychał się nogami od ziemi. Ręce trzymał w kieszeniach bluzy. Wpatrywał się beznamiętnie w swoje stopy, jednak gdy ujrzał mój cień, uniósł głowę uśmiechnął się lekko. Jak na niego to i tak było dużo. Nie spodziewałam się, że się do mnie uśmiechnie. Prędzej sądziłam, że ucieknie stąd i nie będzie chciał ze mną rozmawiać.

- Mogę się do ciebie dosiąść, Claude?

- Pewnie. Siadaj.

Claude nie miał problemu z tym, że zajęłam miejsce tuż obok niego. Moja noga ocierała się o jego udo, lecz jemu to nie przeszkadzało.

- Co robiliście wczoraj? Poszliście do tego klubu?

Chłopak na mnie zerknął. Po jego zmęczonej życiem twarzy wyglądał na swój wiek, jednak jego ciało było tak chude i wątłe, że wielu mogłoby widzieć w nim chłopca ze szkoły podstawowej. Było mi żal Claude'a, gdyż z powodu swojej orientacji nie był akceptowany w rodzinie. Został z niej wyrzucony jak śmieć. Miałam ochotę go przytulić, jednak nie miałam prawa tak ingerować w jego przestrzeń osobistą. Dlatego tylko położyłam powoli dłoń na jego udzie.

- Tak. Zabrałem tam chłopaków. Phoenix nieźle zabalował. Został na noc z jakąś Chelsey. Nie znam dziewczyny, ale wyglądała na miłą. Była w typie Phoenixa. Piękna jak modelka. Nie mówię oczywiście, że ty nie jesteś piękna, bo jesteś boska, Goldie.

Ścisnęłam jego nogę w podziękowaniu. Claude położył swoją dłoń na mojej ręce i pogładził ją kciukiem.

- Co z resztą? Gdzie są?

- Och, Theo umówił się dziś z doktor Lewis. Przyjeżdża do Auctoritatem Populi na kilka dni. Theo wynajął pokój w hotelu Fredericka, więc może do czegoś między nimi dojdzie.

Uśmiechnęłam się zadowolona. Cieszyłam się, że Theo spełni swoje marzenia, a przynajmniej miałam nadzieję, że tajemnicza doktor Lewis da mu to, czego potrzebował. Wierzyłam, że się dogadają.

- A Tahoe? Gdzie on jest?

Claude zacisnął wargi. Spojrzał przed siebie i westchnął ciężko.

- Siedzi na grobie Lilith. Nie byłem w stanie go stamtąd zabrać.

- Zostawiłeś go tam samego? Claude, ale...

Chłopak chwycił mnie za szczękę. Nie zrobił tego brutalnie. Chciał, abym na niego spojrzała i udało mu się mnie do tego przekonać.

- Nie jest sam, Goldie. Jest z nim Angela.

- Angela? Kim ona jest?

- To dziewczyna, która trafiła do nas całkiem niedawno. Chyba jakieś trzy tygodnie temu. Ma na twarzy blizny po poparzeniach, bo chłopak, z którym była przez trzy lata, oblał ją kwasem. Wcześniej zabawiał się z nią woskiem. Wiesz, niektórzy mają takie fetysze. Angela nie miała pojęcia, że tak się to skończy, ale ten gość był chory psychicznie. Zabił się zaraz po tym, jak podpalił Angelę.