The Fortunate

34

URSULA

"Umuwi ka," I smiled in relief after seeing Joaquin on our bed, sleeping.

Ilang araw rin siyang nagababad sa trabaho at masaya akong makita siyang magpahinga!

Binilisan ko ang paghalfbath at saka tumabi sa kaniya. Siguro nga ay sobrang pagod niya, he snores softly, his lips are partly opened too.

I'm contemplating whether to hug him or not. Baka maistorbo ko siya if ever na yakapin ko siya, pero sobrang miss ko na si Joaquin.

I often use his perfume para kahit sa amoy manlang ay magkasama kami. I ask Wendell for his pictures para kahit papaano ay makita ko siya. I really missed his presence.

Bahala na kung magalit, yayakapin ko si Joaquin!

I smiled after sniffing his actual scent. Ang bango, amoy heredero talaga. Dahil sa pagod ay nakatulog din ako nang mabilis.

Napasapok ako sa ulo ko nang makita ko ang oras. Late na akong nagising!

I wanted to wake up early para manlang malutuan ko ng pagkain si Joaquin bago ako pumasok sa trabaho. That's what wives do, pero hindi ko magawa ang role ko bilang asawa niya.

Hindi ko siya magawang bisitahin dahil limited nalang ang oras ng breaktime namin. Ilang araw din kaming hindi nagkasama. Ano bang puwede kong gawin?

Bigo na nga sa anak, sa pagiging asawa pa.

Pinagtimpla ko nalang siya ng kape. I was about to put it on the table pero bigla siyang sumulpot sa harapan ko, making the coffee spill on his well-ironed long sleeve polo. I gasped in shock, napapikit siya nang mariin dahil sa init nito.

"Sorry!" Agad akong naghanap ng tela at binasa ito para ipahid sa kaniya but he gestured me to stop trying so hard to be caring.

Labag sa loob niyang tinanggal sa pagkabutones ang damit niya't hinubad ito. Inabot niya ito sa'kin nang masama ang tingin. "Sorry na, bigla ka nalang kasing sumusulpot," I muttered.

"Ako na ang maglalaba nito. Gusto mo bang kuhaan kita ng bago sa closet--" he cut my words.

"Hindi ako uuwi tonight," he told me while sitting on the chair nonchallantly.

I gulped, slightly disappointed. Akala ko ay magse-stay na siya tuwing gabi. "Okay, sa labas nalang din ako kakain dahil baka mag-overtime ako sa trabaho," I told him.

Ang dami ko nang naiwang gawain, at least hindi ko kailangang magstay nang mag-isa rito. Medyo takot ako lalo na sa banyo! Kaya ko rin siya kinukulit na umuwi dahil takot akong mag-isa sa bahay.

He chuckled, "You're now a billionaire but you still act as if there's hundreds of debts rooting for your payment,"

"Hindi ka naman kasi umuuwi, anong gagawin ko mag-isa rito. Saka gusto ko naman ang trabaho ko, Joaquin," he looked at me with a glare, sinamaan ko rin siya ng tingin.

He smirked, "Right, you like it," he nodded. "Who wouldn't like my dad's secretary,"

"Joaquin?" Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Bakit nadamay si Wendell?

Akala niya ba ay nagkikita pa rin kami? Ni hindi ko na matandaan kung kailan ang huling pagkikita namin maliban kahapong hinatid niya ako pa-opisina. At saka never ko naman siyang tinawagan kung wala akong ipapasuyo na tungkol din naman kay Joaquin.

"It's okay. Baka nga pinipilit mo lang talagang ipalabas na hindi ka magkaanak kasi ayaw mo lang talaga sa'kin," he shrugged as he make his own coffee.

"H-hindi--"