11

622 41 46
                                    

URSULA

"Ba-bye po, Ate Sula, Kuya Joaquin!" Napangiti nalang ako at kumaway pabalik kay Tristan.

Matapos mag-ayos at maligo ay dumiretso kami ni Joaquin sa pinag-usapan nilang lugar ng papa niya. Halos hindi namin maalis ang ngiti namin nang dahil sa batang iyon.

Panay kuwento siya at hindi talaga nakakasawang pakinggan ang tinig niya. Kahit ang lola niya ay hindi na rin nagawang awatin pa ang apo niya sa kadaldalan.

"Ang cute niya," sambit ko habang nasa kalagitnaan kami ng biyahe.

"I told you," he said.

"I want a son like him, someday," napaiwas ako ng tingin sa kaniya nang bigla niyang sabihin iyon.

If he wants a son, it would be us who'll make it, right?

That made me feel a little anxious. I have zero experience in raising a child, paano kung hindi ko magawa ang gusto niya.

Nag-ooverthink lang ako. Bakit doon kaagad, wala pa ngang kasal.

"Ang sabi pala ni dad, pinauna niya na tayo then sa next days nalang daw ang mga guests," he said

"Bakit daw?" Tanong ko sa kaniya, nakatingin pa rin ako sa bintana.

"I don't know, he might have plans," tumango nalang ako.

"By the way, the brat and the jerk are also there. Just beware," he suddenly warned me.

"Huh?" Tumingin ako sa gawi niya dahil sa pagtataka.

He heaved a deep sigh, "My siblings will be at the botique too, also my step mom,"

"Si Sir Jihan," napakagat ako ng kuko dahil sa kabang naramdaman ko.

He clicked his tongue before pulling my arm so that I could not bite my nails. "Don't think too much about him. That guy just probably wants to fuck around you,"

Tumango nalang ako at tumingin sa bintana, pero hindi ko pa rin magawang hindi isipin si Sir Jihan, pati na rin ang paghawak ni Joaquin sa braso ko hanggang ngayon.

Kahit kapamilya pa ni Joaquin si Sir Jihan ay takot pa rin ako roon.

He slightly squeezed my arm, I looked at him, "Wanna eat something? Bago tayo pumunta," he asked.

Umiling ako, "'Wag na, marami akong nakain dahil kay Manang Tes,"

"Okay, I will just buy something sa loob ha," pagpapaalam niya.

Pumayag naman ako kasi sino ba naman ako para hadlangan ang isang mayamang katulad niya, "Sige lang,"

Tumango siya at saka lumabas ng sasakyan. Pinanuod ko siyang pumasok sa loob ng isang flower shop. Tumingin nalang ako sa paligid habang hinihintay siyang bumalik.

When he finally came out, bigla siyang nagdalawang isip sa pagpasok. Bumalik siya sa loob ng shop at sa pagkalabas niya ay wala na ang bitbit niyang mga bulaklak kanina.

He opened the door and asked me; "Are you allergic to flowers?"

"Hindi," tugon ko na may halong pagtataka.

"Okay, thanks," he smiled and went back to the shop again.

Patakbo siyang sumakay sa sasakyan habang nakangiti. Napangiti nalang ako.

"This one is for you," he gave me a box of chocolate. "And this flower is for that materialistic foster mother of mine," he rolled his eyes.

"Are you okay with it? I'm sorry, nagdadoubt kasi ako na baka allergic ka rin sa pollen," he apologized.

The FortunateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon