"Just Give Me a Baby! Andres Ceresco" (complete)

Chapter Forty-four

Bakit ba siya nahihilo? Ano nga bang ginawa niya? Nasaan na nga pala siya? Uminom siya hindi ba? He drank and wasted himself from here and beyond. Ano nga ba ang sumunod na nagyari? Tanong ng kanyang isipan. Nag-uusap sila, nag-uusap sila ni Nikolas tungkol sa dahilan kung bakit siya naroon nang sandali na iyun. And then hindi na niya alam pa ang sumunod na nangyari, everything was blurry to him. He heard a voice in his ear, si Nikolas ba iyun? Nasa bahay pa siya ni Nikolas.

"Huy uuwi ka ba?" ang tanong nito sa kanya at naramdaman niya ang pagtapik at pagpisil ng kamay ni Nikolas sa kanyang hita.

"Ohhh...uwi...uwhi ak-ho," ang sagot niya sa groggy niyang boses. Kailangan niyang umuwi kay Kesslee. Hindi siya makakatulog nang wala ito sa kanyang tabi.

"Ihahatid na kita sa inyo," ang narinig niyang sambit ni Nikolas sa kanya at iyun na lang ang kanyang huling narinig dahil sa unti-unti nang namayani ang antok na sinamahan pa ng panlalambot ng kanyang katawan. Hindi na niya namalayan kung ilang segundo, minuto, o oras na ba ang nagdaan at naramdaman na lang niya ang sarili na gumagalaw siya.

Nasa sasakyan na ba siya? Inihatid na yata siya ni Nikolas, ang sabi ng kanyang isipan at muli siyang nakatulog at naramdaman na lang niya na unti-unting inilatag ang kanyang nanlalambot na katawan sa malambot na kama.

Nakauwi na ba siya? Ang tanong ng kanyang isipan. Oo marahil ay nakauwi na siya, hindi ba kanina ay gumagalaw siya? Parang nakasakay siya. Hinatid na siguro siya ni Nikolas sa bahay. Kesslee? Ang pagbanggit niya sa pangalan nito sa kanyang isip pero hindi niya maibuka ang kanyang bibig at ang kanyang mga mata.

"Kesslee," ang narinig niyang sambit ni Nikolas. Binanggit nito ang pangalan ni Kesslee, nasa bahay na nga siya, ang sambit niya at muling namayani ang antok sa kanyang sarili.

At ilang sandali pa ay may nag-alis ng suot niyang sapatos at nakaramdam ng kaginhawaan ang kanyang mga paa. Iyun lang ang kanyang naramdaman ng sandaling iyun hanggang sa muli ay tuluyan na siyang nakatulog. Ngunit hindi pa nagtagal ay mayroon na nangyari.

Sumara ang pinto at humakbang ito ng dahan-dahan papalapit sa kama. There were soft movements and muffled shuffling inside the room. Tila ba kumikilos ang taong nasa loob ng tahimik para hindi siya magising. Those bare feet made soft steps upon the wooden floor. Amoy niya pa rin ang alak ng sandaling iyun at ang kanyang ulo ay parang trumpo na umiikot. He was so dizzy he didn't know if he was sleeping or half-awake, dahil sa tanging pandamdam niya lang at pag-amoy ang gumagana sa kanyang katawan.

Nasa bahay na siya hindi ba? Pero bakit parang nag-iisa pa rin siya sa kama? Tanong ng kanyang isipan. Ngunit ang kanyang katanungan ay agad namang nasagot nang maramdaman niyang may umakyat sa kama sa kanyang tabi.

Kesslee, sambit ng isipan niya. He tried to move his arms but they were lifeless and limp. He exceeded his limitations sa alcohol at ngarag na ngarag siya. Mabuti na lang at iniuwi siya ni Nikolas sa bahay para maasikaso siya ni Kesslee.

Naramdaman niyang may nagtaas ng suot niyang shirt at humimas ng kanyang tiyan. At kahit lasing siya ay nagkaroon ang reaksiyon ang kanyang katawan at mas nakatulong pa yata ang alak para painitin ang kanyang katawan at pataasin ang kanyang libido. Ngunit dahil din sa alak ay hindi siya makakilos sa labis na antok at hilo. He doesn't even know if he could perform.

But his question was immediately answered nang maramdaman niya ang labi nito sa kanyang puson. Ramdam niya ang pagdampi-dampi ng labi ni Kesslee na sinasamahan pa ng pagdila at dulot nito ay kiliti sa buo niyang katawan na dumaloy sa kanyang pagkalalaki na nagsimula nang mangalit sa likod ng zipper ng kanyang pantalon.

"Uhhh," sambit niya naramdaman na niya ang kamay nito sa zipper ng suot niyang pantalon. Hinila iyun pababa at kasunod din ang paghila ni Kesslee pababa sa kanyang bewang ang kanyang pantalon at ang kanyang brief at kumawala na ang kanyang naninigas nang alaga at sabik sa haplos ni Kesslee.