Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]

Ch 14

မနက္ခင္းအိပ္ရာကႏိုးထလာခ်ိန္၌ စိုင္း မေန႔ညကေလာက္ ညႇိဳးႏြမ္းႏုံးေခြသလို မခံစားရေတာ့ဘဲ ေတာ္ေတာ္ေလး သက္သာေနခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းခ်ိန္တက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္၏။ ေရပတ္တိုက္ၿပီး အျပာႏုေရာင္ ခ်ည္သားရွပ္အက်ႌခပ္ပြပြလဲဝတ္လိုက္သည္။ ထမင္းစားစားပြဲေပၚမွာ ဆရာျပင္ဆင္ေပးသြားခဲ့ေသာ ဆန္ျပဳတ္ႏွင့္ေသာက္ေဆးတခ်ိဳ႕ကိုေတြ႕ရပါသည္။ ပန္းကန္ျပား၏
ေအာက္မွာ အဝါေရာင္ေလးေထာင့္ စာ႐ြက္ကေလးကို
ျမင္သာေအာင္ ဖိထားသည္။ ေကာက္ယူၾကည့္ေတာ့အင္မတန္ ဆရာဝန္ဆန္ဆန္ ခပ္ေသာ့ေသာ့ လက္ေရးျဖင့္ ေရးထားေသာ တိုေတာင္းသည့္ဝါက်တစ္ခုကိုသာေတြ႕ရသည္။ စိုင္း ထိုဝါက်ကို ေသခ်ာအာ႐ုံစူးစိုက္၍ အသံထြက္ဖတ္ရသည္။

“ မသက္သာရင္ အတန္းမတက္နဲ႔ ” တဲ့။

စိုင္း လွစ္ခနဲ ၿပဳံးမိသြား၏။ ဆရာ့ ဆန္ျပဳတ္ကိုကုန္ေအာင္ႀကိဳးစား ေသာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဆးေသာက္ရသည္။
ပထမဆုံးအတန္းခ်ိန္ကို နာရီဝက္တိတိေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ အခ်ိန္က် ဘာသာျပဆရာကို ခြင့္ေတာင္းၿပီးဝင္လိုက္ရမွာ အားနာသျဖင့္ ဒုတိယအတန္းခ်ိန္ေရာက္မွပဲ တက္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေဆာင္ကမထြက္ေသးဘဲ  နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ဂိမ္းေဆာ့၍ အခ်ိန္ျဖဳန္း ေနလိုက္ရၿပီး အတန္းခ်ိန္နီးေတာ့မွ သူ စာသင္ခန္းဆီ ထြက္လာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

“ ဟာ ... စိုင္း၊ သက္သာသြားၿပီလား ”  ေက်ာ္ေဇာကေမး၏။

“ ေအး မေန႔ညကထက္စာရင္
ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားၿပီ ”

“ ဘာအခ်ိန္လဲ ”

“ ဆရာထြန္းကိုကိုရဲ႕အခ်ိန္ ”

ေျပာရင္းဆိုရင္း တိုက္ဆိုင္စြာ စာသင္ခန္းထဲ ဆရာေရာက္လာသျဖင့္ သူတို႔အားလုံး မတ္တပ္ရပ္လ်က္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကသည္။

ထိုင္ေနက်ခုံမွာ စိုင္းကိုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္
ဆရာ့မ်က္ခုံးေတြ ပင့္တက္သြား၏။
စိုင္း လႈိက္လွဲစြာ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္
ဆရာသည္ နည္းနည္းေလးမွ ေဖာ္ေ႐ြဟန္မျပဘဲ
ဘာမွမျမင္လိုက္သလို အၾကည့္လႊဲသြားခဲ့ေလသည္။
ဆရာ့မ်က္ႏွာကို အလြတ္ရလုနီးပါး အၿမဲအကဲခတ္ေနေလ့ရွိေသာ စိုင္းက ဆရာ၏ သိသိသာသာ ေအးစက္စိမ္းကားမႈကို သတိျပဳမိသြားသည္။ ေနမေကာင္းသည့္ၾကားက အတန္းလာတက္လို႔ စိတ္ဆိုးသြားတာျဖစ္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အတန္းခ်ိန္ၿပီးေသာအခါ စိုင္းသည္ ဆရာ့ေနာက္သို႔ ကမန္းကတန္း ‌ထလိုက္လာခဲ့သည္။