Dear Doctor Handsome [ Unicode + ZawGyi ]

Ch 30

ကိုယ့္ယုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ကိုယ္ ေဆး႐ုံသို႔ညစဥ္ေရာက္ေအာင္သြားၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ဆရာ့နံေဘးမွာ
မိမိတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းပုံျပင္ေလးကို သြားသြားေျပာျပေနမိသည့္ စိုင္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေကာက္႐ိုးတမွ်င္ေလးသည္ ငါးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ လုံးဝ ျပတ္ေတာက္သြားရေတာ့၏။ တစ္ရက္ စိုင္း အတန္းခ်ိန္ေတြကို စိတ္မပါလက္မပါ တက္ေရာက္ၿပီး ပင္ပန္းႏုံးခ်ိေနသျဖင့္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္လိုက္မည္ ႀကံေနခိုက္ ေလးေလး ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ အခန္းတံခါးဖြင့္ေသာအခါ ေလးေလးသည္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို တြန္းတိုက္လ်က္ အခန္းထဲသို႔ ဇြတ္အတင္းဝင္လာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ အခန္းပတ္ပတ္လည္ကိုတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ၿပီးေနာက္ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန႔္ျဖင့္ ရာဇသံေပးသည္။

“ မင္းငါ့အိမ္ျပန္လိုက္ရမယ္ စိုင္း။
အခုခ်က္ခ်င္း မင္းပစၥည္းေတြသိမ္း ”

စိုင္းကလည္း မေက်မနပ္ျဖင့္ အျပတ္ေျပာသည္။

“  ဟင့္အင္း က်ေနာ္ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ေလးေလး။ ဘာျဖစ္လို႔လိုက္ရမွာလဲ၊ က်ေနာ္ မႏၲေလးေရာက္ရင္ အေဆာင္မွာပဲေနမယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးသားေနာ္ ”

“ အခုအေျခအေနေတြမွ မတူေတာ့ဘဲကြ။ မင္းကို တျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ခန္းတည္းအတူေနခြင့္ ငါ ဦးေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အခြင့္အေရးမေပးႏိုင္ဘူး၊
ထြန္းကိုကို ေဆး႐ုံကဆင္းသြားၿပီ၊ အဲတာေၾကာင့္ အခုခ်က္ခ်င္း မင္းကို ငါလာေခၚတာ ”

“ ဟင္ ”

ဒါဆို ကိုယ့္ ခ်စ္သူအိပ္ေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ညတိုင္း တကယ့္ ျဖစ္ရပ္မွန္
ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္လာလာေျပာေနတဲ့ ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝ က ၿပီးဆုံးခဲ့ၿပီေပါ့။
စိုင္း ဟာခနဲ ဝမ္းနည္းသြားရ၏။
ဆရာ၏ အေငြ႕သက္မ်ားလြင့္ပ်ံ႕ျပည့္ႏွက္လ်က္ရွိေသာဒီအခန္းေလးကို စိုင္း ခြဲခြာဖို႔ ဘယ္တုန္းကမွ်  အဆင္သင့္မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။

“ ကြၽန္ေတာ္ မလိုက္ႏိုင္ဘူး ေလးေလး၊ က်ေနာ္ ဆရာ့အနားကေန တစ္ဖဝါးမွ ခြာဖို႔ေတာင္စိတ္ကူးမရွိဘူး ”

“ မင္းမွာ ရွက္စိတ္နည္းနည္းေလးမွေတာင္ မရွိဘူးလား စိုင္းမင္းခန႔္။  ေအး ... မင္းမရွက္ဘူးဆိုရင္ေတာင္
ငါတို႔ရွက္တယ္။ မင္းအေမရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ ငါ့ဂုဏ္သိကၡာကို မင္း ေထာက္သင့္တယ္ ”