𝐎𝐧𝐞 𝐰𝐚𝐲 𝐭𝐢𝐜𝐤𝐞𝐭

< 𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫: 𝟑 >

جئون جونگکوک 1920

افراد تیم کد 910، با اینکه از هم فاصله داشتند و مثل گارسونای معمولی در حال پذیرایی از میهمانها بودند، اما نگاه دست و پا شکسته‌اشون به سمت رهبر تیم و دست راست رهبر، یعنی تهیونگ بود.

بکهیون با نگاه خیره و نافذش به یکی از زیر دستا، دستور اجرای ماموریت رو صادر کرد.

هر کدوم از اونها تونستند یکی پس از دیگری به مکان مورد نظر، یعنی انباریِ هتل پاریس برند.

چان و کوک مورد پذیرایی این گارسونان خاص قرار نگرفتند و توی خلوتِ بالکون مشغول کشیدن سیگار های خارجی بودند.

نفرای آخری که مهمونی رو به قصد انجام ماموریت ترک میکردند، ته و بک بودند.
سینی هایی که لیوانهای خالی رو نگهداری میکرد، روی میز گذاشتند و وارد راهرو شدند.

حرکتای تند پاهاشون روی فرش قرمزی که وسط راهرو پهن بود، باعث شد چین و چروکی روی فرش ایجاد بشه.
دو نفر از فرمانده‌ی نظامی، در حالی که داشتند به زبون مادریشون اختلاط میکردند، وارد راهرو شدند.

همزمان قدماشون کند شد، با مکث تعظیمی کردن و از کنار دو فرمانده رد شدند.

دوباره قدماشون تند شد و این بار به طبقه‌ی بالا رفتند.
توی انباری تمام افراد تیم دور هم جمع شدند.
یکی از پسرا چمدون کوچیکی رو وسط دایره‌ای که تشکیل داده بودند، درست کنار پاهاشون گذاشت و زیپش رو باز کرد.

اسلحه‌های قدیمی و گرون قیمت که برای فعالیت مهم امشب بود.
هر کدوم یکی از تفنگها رو زیر پیراهنش پنهون کرد.

تهیونگ لبی تر کرد و با جدیت گفت:
- هدف ما فقط ژنرال جئون هست! اتاقهای این طبقه همشون وی آی پی و برای بالا رتبه هاست!
هر کدوم توی یکی از اتاقها پنهون بشید و فقط در صورتی که جئون رو دیدید و کار رو تموم کردید، با اتیش زدن اون اتاق به بقیه علامت فرار بدید!

انباری پر گرد و غبار و صندوقچه‌های خاک خورده ای بود که روی هم تلمبار شده بودند.

تنها کسی که میتونست جلوی اومدن کیم شینا رو بگیره، بکهیون بود که اون رو توی ماشینی، درست بیرون هتل پاریس نگه داشته بود تا بعدِ اجرای ماموریت راهی برای فرار داشته باشند.