𝐎𝐧𝐞 𝐰𝐚𝐲 𝐭𝐢𝐜𝐤𝐞𝐭

< 𝐜𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫: 𝟏𝟔 >

پسرا از هر طرف هو میکشیدن و این بخاطر ضعف بیش از حد چانیول و قدرت زیاد بکهیون بود!

جونگکوک آهی کشید و نفسش رو بیرون فرستاد.
بیشتر از اینکه بخاطر وضع چانیول تاسف میخورد دلش نمیخواست اون‌ هم به این وضع دچار بشه.
خیلی آهسته از لابه لای بازوها رد شد و خودش رو به تهیونگ رسید اما چون پشت سرش ایستاده بود، متوجهش نشد.

مجبور شد آستینش رو بکشه.
تهیونگ متعجب چرخید و یک تای ابروش بالا رفت.
- چی‌ میخوای؟
آب دهنش رو قورت داد:
- میشه ما باهم مبارزه کنیم؟
ته نیشخندی زد و دست به سینه شد.
- دلت میخواد یکی که ازت خوشش نمیاد تورو به کشتن بده؟
جونگکوک که خودش رو با اخلاق گند ته وقف داده بود، لباش رو بهم فشار داد.
- نه! تو برام آسون بگیر!
چشماش گرد شد و به خنده افتاد.
- چرا فکر میکنی برات آسون میگیرم؟
- چون تو تنها کسی هستی که غیر از چانیول هیونگ میشناسمش!

نگاه هردوشون همزمان به سمت اونها کشیده شد و سر جونگکوک با تاسف دیدن دوستش که انگار روی ریل قطار داشت زیر چرخاش له میشد، به طور خودکار تکون خورد.

یول تلو تلو خوران نیمه صاف ایستاد و نفسی کشید.
خون گوشه‌ی لب و دهنش با گل یکی شده بود و زیاد معلوم نبود.
از اینکه بکهیون دست از زدنش برداشته بود بیشتر عصبانی شده بود.
فریادی زد:
- چرا وایسادی؟ ادامه بده! منو بزن! بیا جلو بیون.

این جَو احمقانه بکهیون رو عصبی تر کرد، دیگه مطمئن شده بود که این پسر ابله تنش میخارید!
مشت دردناکش رو برای بار صدم جلو برد اما این بار حرکت چانیول رو پیشبینی نکرده بود!

چان سرش رو خم کرد و از زیر دست بک جا خالی داد، همینکه پشت سرش قرار گرفت، بکهیون رو از پشت بغل کرد تا نزاره تکون بخوره!

صدای هو کشیدم تبدیل به قهقهه های مسخره کننده شده بود!
حتی تهیونگ هم همچین چیزی رو تصور نکرده بود!

بک با چشمای گرد و ذهن قفل شده، توی حصار سفتی افتاده بود که فکرش رو هم نمیکرد! سعی کرد خودش رو آزاد کنه.

- یااا، داری چیکار میکنی؟ این‌ بچه بازیا چیه؟
چان حلقه‌ی دستش رو بین تکون های شدید بکهیون سفت تر‌کرد.
- اگه ولت کنم بازم‌ میخوای کتکم بزنی!
چشم غره‌ای رفت و صداش داشت بلند تر میشد.
- یاا پارک چانیول، تو بودی که گفتی میخوای با من مبارزه کنی.