Bir Mucize Yeter (TAMAMLANDI!)

60.BÖLÜM: BENİMLE EVLENİR MİSİN?

"En fakir insan bir kuruşu olmayan değil, bir hayali olmayandır." Derler ne kadar doğru bir tespit aslında. Hayaller insanı yaşama bağlayan en büyük etken değil midir? Üzüldüğüm de her zaman hayallerime sığınırım ben. Hayallerim benim başarıya giden minik merdiven basamaklarımdır her zaman.

Bazı insanlara göre hayal kurmak pembe bir dünya gibi gelsede kimi hayaller gerçekleşmek için kurulur. Sen kurdukça çabalar ve birer birer gerçekleştirirsin. Hayal etmek bir nevi resim çizme sanatıdır aslında. Şimdi gözlerinizi kapayıp içinizden ne geçiyorsa hayal edin.

Gözleriniz karanlığın üzerine muazzam bir resim çizdi dimi? Hayallerle dolu bir çok resim kağıdınız olsun ve siz her zaman o kağıtları boyayın arkadaşlar. Hayaller umutların kız kardeşidir. Beraber büyür ve beraber olgunlaşırlar.

Sizler nasıl kardeşlerinizden ablalarınızdan ne görürseniz taklit edersiniz ya hayal ve umutda öyleler. Biri güzel bir şey düşününce biri yeşerir, biri büyüdükçe biri de büyür. Hayallerinizi kapatıp umutlarınızı susturmayın. Gözlerinizi kapatın ve her zaman hayal edin bırakın da gözleriniz o karanlık sayfanıza renk versin ve siz hayal edin ki umut her zaman yanınızda olsun.

Ve siz hayal edin ki pembe dünyanız başarı ile dolup azim ile yeşersin. Hayallerle dolu rengarenk bir tablo vadediyorum sizlere benim hayallerimle dolu rengarenk bir tablom var ve bu tablo umut ile birlikte ışıldıyor. Şimdi sıra sizde umudun hayale ihtiyacı var şimdi kapat ve hayal et resmini çizmeye, tablonu tamamlamaya başla umut birazdan kapında...

Elçin Demir

         Amcam beni Çağataylardan aldığında içimde çok kötü bir his vardı. Annemlerin Berk'i bir türlü sevmemesi evlendiğimizi duyunca daha da beter hale geleceğimizi biliyordum. Derin bir nefes alıp amcama baktım o telefonla konuştuğu için benimle pek ilgilenmiyordu. Arada ışıklarda durduğumuz da kafasını çevip gülümsüyordu.

Evin önüne geldiğimizde kalbim artık yerinden çıkacak gibi atıyordu. Güzel bir haber verirken insanlar mutlu ve heyecanlı olurladı ama ben şuan korku ve endişe duygularıyla verecektim bu haberi. Haksızlıktı bu, "Gelsene Elçin arabada uyumayı düşünmüyorsundur umarım" amcamın sesi bu düşüncelerden alıkoydu.

Tebessüm edip indim arabadan. Kapıyı terleyen avuçlarım ile birlikte açtım. Annem kapıda bizi beklercesine belirip "Hoş geldiniz" dedi. Amcam ile selamlaşıp bana sarıldı. Üzerimde ki korkuyu anlamış gibi ne oldu bakışları atıyordu. Hep birlikte salona geçtik. Amcam ile babam sohbet etmeye başlarken gözüm saate ilişti. Ben ne kadar uzatırsam uzatayım elbet bu gece anlatacaktım. Bekleyecek vaktimiz bile yoktu.

"Ben sizinle bir şey konuşmak istiyorum" dedim bir çıpıda. Eğer biraz daha orada otursam cayma ihtimalim çok yüksekti. Öncelikle babamın gözleri değdi üzerime, sonra diğerleri. "Ben evleniyorum yani evleniyoruz" son nefesimi verircesine derin bir nefes verdim. Anlık bir sessizlik sonrası babam "ne saçmalıyorsun gece gece kızım?!" dedi. Annem çoktan anlamış gibiydi. Öylece yüzüme bakıyordu.

"Ne olcak Elçin hanım kafasının dikine giderek o Berk safıyla evleniyor dimi akılsız kızım?" dediğinde sebebsiz doldu gözlerim. "Evet anne bir türlü sevemediğiniz o çocukla evleniyorum, rızanız olsa da olmasa da evleneceğiz biz hatta tam iki hafta sonrasına gün aldık." dediğimde annem kalktı. "Elçin ne dediğinin farkında mısın sen iki hafta ne ya sen bize sordun mu biz izin verdik mi de siz gün almalara kadar gidiyorsunuz ne yapıyorsunuz kızım siz ne?!" diyerek bağırdı.

Bende ayağa kalktım. "Anne yirmi iki yaşındayım,yirmi iki. Kendi kararlarımı kendim verecek bir yaşta olduğumu düşünüyorum. Biz zaten evlenecektik sadece Çağatay için erken bir tarihte aldık o kadar" dedim. Annem eline vurup "ay şaka gibi ya ne arkadaşlıkmış bu, Elçin okuyorsun sen hani tek hayalin doktor olmaktı. Bu mu senin hayalin, bir arkadaş için evlenmek, kafayı yiyeceğim şimdi" dedi.