"İnsan umut ettiği sürece yaşar" diye bir söz vardır. Hayat insana bazen o kadar acımasız hamleler yapar ki, insan bocalar,hayata küser en önemlisi de o içinde ki çocuğu öldürür. Herkesin hayatında küçük de olsa bir mucizesi vardır. O mucize sizin e...
Umudunu kaybetme sakın, hayat bu belki karşılaşırız karşılaşamasak da yüreğim, aklım, bedenim, ruhum hep senin ölene dek seveceğim seni ölene dek tek mucizem sen olacaksın güzel kadın, Kendine çok iyi bak ve unutma Dünya'nın öteki ucunda senin aşkınla yanıp tutuşan bir adam olacak ve o adam ölene dek senin için tutuşacak...
Okuduklarım canımdan can koparıyordu. Gözyaşım soğuk damlalar ile bir bir kayıp gidiyordu yanaklarımdan. Bir kurbağa misali çıkmak isteyen hıçkırıklarımı bastırmak zorunda gibi hissediyordum.
Herkes bana ve benim okuduğum satırlara kitlenirken sayfanın son cümlesini okudum. Okudum canımdan parçalar kopartarak. Kimseden tek bir şey çıkmıyordu. Galiba şok etkisi buna deniyordu.
Titreyen ellerim ile son kez baktım mektuba, ıslanmış yerlerine, mürekkep lekelerine dokundum. Sevdiğim adamın gözyaşlarıydı bunlar ardından yavaşca katladım mektubu gözyaşlarımı silip derin bir nefes aldım. Titrek sesle "sana ne yazmış?" diyerek döndüm Berk'e
Berk bir iç çekip telefonunu uzattı. Ekranda ki "Çağatayaşkım" yazısını gördüğüm de bir hıçkırık çıkıverdi. Profili yoktu. Engellemiş olmalıydı. Titremekten bir hal olmuş ellerimle bastım sohbete. Bir yazı ve bir de fotoğraf vardı. Burnumu çekip okumaya başladım.
"Berk, evet şaşırdın biliyorum sana kolay kolay Berk demem ama konu ciddi kardeşim. Konu Rüya, ben gidiyorum kardeşim bunları yazmak bana o kadar koyuyor ki, az önce Rüya'yı öptüm kokladım son kez ona çok iyi bak olur mu? Kimse yaralamasın benim kızımı, her ne zaman benden nefret ettiğini hissedersen ona ona olan aşkımı anlat"
Gözyaşlarım tekrardan hızlanmıştı. Dün gece ağlayarak gelmesinin sebebi de gidecek olmasıymış. Puzzle parçaları şimdi tek tek oturmaya başlamıştı.
"Sana güvenim sonsuz çünkü bu Dünya'da rüyayı üzmeyecek sayılı insanlardansın. Rüya elbet dağılacak ama yanında sen varsın beraber toplayın birbirimizi. Elçin'e de çok iyi bak tamam mı hıyar o kızı üz bak sana neler yapıyorum ben"
Yazdığı şey hepimizi acı bir tebessüm ettirmiş. Elçin'in ise ağlamasına sebeb olmuştu. Tekrar son bir nefes daha alıp telefona döndüm.
"Meltem teyze ve Deniz amca bana çok kızacak onların da elini son kez öpmeyi çok isterdim. Beni nasıl affederler bilmiyorum ama onlar da sana emanet Berk, güzel kardeşim artık gitme vakti. Beni hep güzel hatırlayın her zaman çağatayaşkın olarak kalayım. İnan beni deli etmeni bile çok özleyeceğim.
Hepiniz birbirinize göz kulak olun ve hep mutlu olun çünkü siz hayatta gördüğüm en iyi insanlarsınız mutlu olmak en çok sizin hakkınız. Neyse bak inanmazsın o kadar çok ağladım ki burnum kızardı. Şimdi yanımda olsan dalga geçerdin. Neyse çok konuştum kendine iyi bak kardeşim, sevdiğim kadın sana emanet ona gözün gibi bakacağına eminim ama yine de söylüyorum. Sevdiğim kadına çok iyi bak Berk çok....
Ekranı aşağıya indirdiğim de bu sefer gerçekten kendimi tutamadım çünkü ağlarken fotoğrafını atmıştı. Fotoğrafı yakınlaştırıp öptüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
