"İnsan umut ettiği sürece yaşar" diye bir söz vardır. Hayat insana bazen o kadar acımasız hamleler yapar ki, insan bocalar,hayata küser en önemlisi de o içinde ki çocuğu öldürür. Herkesin hayatında küçük de olsa bir mucizesi vardır. O mucize sizin e...
Sabaha kadar gözüme uyku girmemişti. Çağatay'a olan duygularım artarken Onur'un bana yaptıklarını düşündükçe güvensizliğim de artıyor ve bu yüzden de Çağatay'a istediğim şekilde davranamıyordum. Bir yandan ise Çağatay beni sadece arkadaş olarak görüyorsa korkusuydu kendimi rezil etmek şimdiden gelin güvey olmak istemiyordum.
Kendisi söylüyordu ben çapkın çocuğum kaç tane sevgilim oldu diye o yüzden güvenmek bana ölüm gibi geliyordu. Bu düşüncelerle geceyi sabah etmiştim. Fazlasıyla erken kalktığım için bavulumu hazırlamaya başladım. Eskiden giydiğim kıyafetleri gözüme kestirdim. Onur ile birlikteyken giyimine dikkat eden bir kızdım.
Onu kaybettikten sonra pek önem vermez kafama ne eserse onu giymeye başlamıştım. Artık eski halime dönmek istediğim için eski kıyafetlerimi yerleştirmeye başladım. O sırada ablam içeri girdi. Bu saatte uyanması bir mucizeydi. Şaşkınlıkla "abla neden erken kalktın?" diye sordum.
"Cem gelecek onunla alışverişe gidicez de yavaş yavaş yavaş bavulunu hazırlayacaktım ama sen benden hızlı çıkmışsın" diyerek koyduğum kıyafetlere baktı.
"Eski kıyafetlerin mi onlar ben mi yanlış görüyorum" deyince bu tatlı şaşkınlığına gülümseyerek eşlik ettim. "Evet, herkes benim için uğraşıyor özellikle de Çağatay, artık her şeyi eskide bırakıp hayatıma devam edicem çünkü hayat çok kısa ne zaman öleceğimizi bilmiyoruz o yüzden akışına göre o an ne istiyorsam onu yapacağım aynı eski Rüya gibi" diyerek gülümsedim.
Ablam gözleri buğulanmış bir şekil alarak sarıldı bana "çok güzel bir karar vermişsin güzel kardeşim" dedi. Bu haberle mutlu olan ablamın elini tutup "senin en güzel günlerinde de yanında olamayacağım, belki kızıyorsun ama gerçekten senin nişanında o kadar iyi olacağım ki eski Rüya bile bu halime imrenecek çok güçlü bir Rüya olarak gelicem söz"
Ablam ellerimi öperek "hiç önemli değil bebeğim sen yeter ki mutlu ol o bana yeter" dedi. Bu duygusal yüklü konuşmayı bitirmem gerekiyordu çünkü birazdan Çağatay beni almaya gelecekti. "Ayyh neyse hadi kalk bana yardım ette hazırlanalım Çağatay'da gelecek birazdan bizimkilerle kahvaltıya gidicez" dedim.
Ablam kafasıyla onaylayıp ayaklandı. Onunla birlikte koca bir bavul hazırladık. Fazla abartmazdım. Zaten Elçin ile ikimiz sürekli birbirimizin kıyafetlerini giydiğimiz için çok fazla kıyafete gerek yoktu.
Bavul hazırlama işi bitince hızla kendim hazırlanmaya başladım. Ablam bana kıyafet seçerken bende saçlarıma şekil vermekle uğraşıyordum.
"Rüya kuzum bunları giy istersen hadi bende gidiyorum giyincem yardıma ihtiyacın olunca çağır" deyince kafa salladım.
Kendi halimce bir şeyler yapmaya başladım. Beyaz bir crop altına siyah dar bir tayt üzerime ise açık kahve bir ceket giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
