"Bu yaptığınız haksızlık! Diğer öğrencilerinizden bir farkım yok. Bana da normal davranmanızı talep ediyorum." Karşısındaki kuzgun saçlı öğretmeni elindeki ödev kağıtlarına bakarken pembe saçlı kadına baktı; "Ödevini beğenmedim. Yeniden yap."
Pembe...
Sakura, Uchiha-sensei'nin ofisinin kapalı kapısında gergin bir şekilde duruyordu.
Sadece düz siyah bir isim levhası ile süslenmişti: Prof. Uchiha Sasuke
Kendi kendine içeri girip onunla yüzleşeceğini, sebepsiz yere kendisinden neden nefret ettiğini ve neden Karin'in ödevini alıp kendisininkini almadığını soracağını tekrar edip durdu. Dersin başından beri bunu düşünmüştü ve eğitim bitimi direkt olarak bunun kavgasını veriyordu aklında. En ince detayına kadar düşünmüştü ne diyeceğini pembeli kız.
Sakura gözlerini kapatıp derin bir nefes alarak uzandı ve kapıyı çaldı.
Kapının arkasındaki boğuk sesten cevap olarak; "Ne?"
Sinirlerini güçlendiren ve öfkesini kucaklayan Sakura, kulpu çevirdi ve ağır ahşap kapıyı içeri itti. Duygularını teskin etmeye çalışıyordu. Ama pek işe yarıyor muydu muamma
Kendinden emin bir şekilde ofise adım attı, duygularının ona rehberlik etmesine izin verdi, kapıyı arkasından kapattı ve tüm bu süre boyunca profesörüyle doğrudan göz teması kurdu.
Bu Sasuke için bile korkuttu ve kalpte ritim bozukluğuna yol açmıştı.
Yüzündeki kısacık şaşkınlık - ve belki biraz da panik- onu iyi hissettirdi. Yüz ifadesini çabucak sert bir kayıtsızlık haline getirdi.
Sasuke duygularını sadece saniyeler içinde belli eder sonrasında yine aynı o donuk insana geri dönüşürdü.
"Eminim neden burada olduğumu tahmin edebilirsin!" dedi Sakura bağırarak. Ne bir titreme, ne bir kekeleme yoktu. Keskin ve kendinden emin bir tavırdı.
İç sesi ona aferin kızım diyordu...
Uchiha-sensei uzun parmaklarını yüzünün önünde birleştirdi, ona kaşlarını çattı ve genel olarak ilgisiz görünüyordu.
"Hayal etmeye bile başlayamıyorum," sözleri yavaş bir çekişmeyle ağzından çıktı.
Sakura, gözlerini çileden çıkaran adama çevirmek için ezici bir dürtüyle savaştı. Bu adam cidden ne dediğini sanıyordu ki?
"Karin'inkini alırken neden benim ödevimi almıyorsun? Senden bu kadar ani bir küçümseme kazanacak ne yaptım?"
Sasuke gözlerini devirdi ve alayla ekledi. "Kendini pohpohlama Sakura. Sırf diğer öğretmenlerin favorisi olman senden hoşlanmam yada sana özel davranmam gerektiği anlamına gelmez."
Ateşe körükle gidilmemesi gerektiğini hiçbir zaman öğrenememişti Sasuke Uchiha.
Sakura buna öfkeli bir ses çıkardı, kollarını şiddetli bir şekilde göğsünün üzerinde kavuşturdu, şimdi kesinlikle köpürüyordu.
"Özel muamele istemiyorum! Adil muamele istiyorum. Karin'in ödevini aldın çünkü o güzel ve seninle flört etti. Sen de benimkini almalıydın." Bir sonraki sözlerini tartışarak kısaca durakladı ve ekledi. "Cuma gecesi olanlar yüzünden mi bu?"
Profesörü konuşması sırasında bir noktada ayağa kalkmıştı ve şimdi masasının üzerine eğiliyordu, ellerini tahta yüzeye sıkıca dikmiş, ona bakarken kakülleri gelişigüzel bir şekilde gözlerine düşüyordu.
Eğer Sakura şuan sinirli olmasaydı bu profesör ile kesinlikle yatma fikrine açık bir şekilde evet derdi. Profesörünün yakışıklı olduğunu asla ama asla inkar edemezdi.
Sasuke alayla güldü.
"Sırf sinir bozucu olduğun için ödevini almadığımı hiç düşündün mü?"
Bunun üzerine Sakura'nın ağzı birden kapandı.
Sinir bozucu...
Bu kelime, hayatı boyunca peşinden koşmuştu. İlkokul ve lisedeki çocukların ona hakaret ettiği anıları hızla zihninde canlandı ve Sakura onlara yenik düşerken yüzünü buruşturdu. Dehşet içinde, gözlerinin kenarlarından öfkeli yaşların süzüldüğünü hissetti ve hızla gitmek için döndü. Şuan bu adamın karşısında ağlayamazdı.
"Eğer hırs ve çalışkanlık seni sinirlendiriyorsa, suçumu kabul ediyorum. Bağışla beni, Uchiha-sensei."
Konuşması bittiğinde, sesindeki alay o kadar yoğundu ki Sakura kendini zar zor tanıdı. Ondan uzaklaştı, eli kapı koluna kondu.
"Benimle bu kadar saygısızca konuşacaksan, bana Sasuke diyebilirsin."
Sakura arkasını döndü ve kaşlarını çattı. "Ne?"
"Sasuke. Benim adım." esmer adam ona o kadar kayıtsız bakıyordu ki dışarıdan bakan biri onların tartıştıklarını anlayamazdı.
"Pekala," Sakura başını salladı ve başka bir kelime söyleyemeden kapıyı açtı ve çıktı.
Sakura son beş dakikasında neye uğradığını şaşırmıştı. Ama yaşadığı şey tüm gece boyunca aklını kurcalamasını sağlayacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
