GLITCH: Divided Cities

𝗖𝗛𝗔𝗣𝗧𝗘𝗥 𝗕𝗝➢ 30

[ Warning/s: Gore, mentions of suicide ]

—

Ren's POV

“P*t*ngina!” naiiritang sigaw ni One at malakas na hinampas ang upuan.

This guy is really tweaking for losing his gun.

“Kumalma ka nga—”

“Kinuha nila ang baby ko!” he shouted again, ‘baby’, his one and only sniper gun.

I tried to ignore him but the loud song playing behind us is distracting me, nag-set up pa talaga ang mga magnanakaw na 'yon ng kanta upang puntahan kami ng mga bots.

Those men took our weapons, our guns to be specific, took our goods, pati ang mga pagkaing pabaon ni Jasper ay kinuha rin nila.

They set up a speaker  at wala kaming nagawa na kahit ano, marami sila at mga armado, they did all those shits while their guns and lasers were pointed at us, of course, wala kaming laban lahat.

Hindi na rin kami makalabas dahil the moment na tumugtog ang kanta na 'yon ay mabilis na nagtakbuhan ang mga bots sa amin at ang mga sniper gun ng mga lalaking iyon ay nakatutok pa rin sa amin, we stayed still like we're some people who accepts our fate that easily.

“F*ck!” naiiritang sigaw ni Jordan at napaatras sa likuran n'ya kung saan nadiinan n'ya na si Nia at Mint.

“F*ck you!” she shouts, again, pointing her middle finger towards sa bot na inuuntog ang ulo sa salamin ng sasakyan upang makapasok sila.

Tumingin-tingin ako sa paligid, ang dami na nga nila, lalo pa silang dumadami.

Hinampas ko ang manibela sa inis at nagkatinginan kaming dalawa ni Mint sa salamin.

I have an idea!

“Let's get out of here bago pa sila lalong dumami.” sambit ko at pilit hinihila ang manibela.

“Ano ba ang ginagawa mo—”

“Alam ko, eto ang version ng sasakyan na mabilis lang matanggal ang manibela eh.” paliwanag ko kay One.

Napamura ako nang masugatan ako sa ginagawa ko, tumama kasi ang kamay ko sa mga screw.

“Ako na, tabi.” dali-daling sambit ni Mint at lumapit sa akin, hinawakan nito ang manibela at pinukpok ang kamao n'ya sa ilang button sa ibaba nito.

Oo nga pala kailangan pang gawin 'yan.

Nakatitig lang kaming dalawa ni One kay Mint na kahit dumudugo na ang kamay ay patuloy pa rin.

“Hindi ka ba nasasaktan—”

“Hindi.” diretsong sagot ni Mint.

“May CIP ako.” dugtong pa ni Mint at hinila ang manibela sa huling pagkakataon.

Binaba n'ya ang manibela sa legs ko at hinila ang salamin sa itaas ng sasakyan, pinanood namin s'yang bumalik sa upuan n'ya, hindi nito pinapansin ang mga bots na kumakatok sa salamin ng sasakyan na nasa gilid n'ya, kahit malapit na itong mabasag.

Muling dumugo ang kamay n'ya nang hilahin nito ang salamin sa lagayan, pumunit si Mint ng kapirasong tela sa upuan ng sasakyan at binalot ang dulo ng salamin.

“Jordan.”

Inabot ni Mint kay Jordan bilang magamit na weapon nito.

Muling lumapit si Mint sa akin at hinila ang susi, hinagis n'ya iyon kay One na nagtataka.

“Ano—Ano'ng gagawin ko rito? Saka ano'ng CIP?”

“Congenital insensitivity to pain.” sagot ko sa kay One.