𝗖𝗛𝗔𝗣𝗧𝗘𝗥 𝗕𝗕➢ 32

993 91 32
                                    

“Oh no, no, no, f*ck no.”

Hindi ko pinansin ang hindi pagsang-ayon ni Ren, masaya ako na mabuti ang kalagayan nilang lahat at lahat kami ay naririto na sa Zone 13, pagdating namin ni Zero ay andito na silang lahat, hindi ko na natanong ang mga ito kung ano ang nangyari dahil dali-dali naming pinasok si Lucy at Kyla sa pinakamalapit na bahay sa loob ng Zone 13.

“May emergency kit ba—”

“Ate!” sigaw sa akin ni Ren at hinatak ang braso ko.

“Ano ba!” naiirita ring sigaw ko sa kanya.

“We're not keeping them here, bakit ba dinala mo pa 'yan dito? It's not like responsible ka kung bakit ganiyan sila—”

“Ano'ng gusto mo? Iwan sila—”

“Oo!” sigaw nito pabalik sa akin at sinamaan ng tingin ang walang malay na dalawa, lalo na si Lucy.

“Why— B—Bakit mo naman...”

Sa sobrang inis ni Ren sa akin ay hindi n'ya na alam kung ano ang itatanong, nakahawak na ang isang kamay n'ya sa buhok n'ya.

“P*t*ngina naman.” Sinamaan ko ito ng tingin nang nagmura s'ya, hindi ko alam kung ako ba, sila o ang sitwasyon ang minumura n'ya.

“Tumabi ka nga.” sabi ko at tinulak itong nakaharang sa pinto, naghanap ako sa bahay ng emergency kit na may mga bandage at ointment para sa sugat at nakasunod lang sa'kin si Zero.

“‘Wag ka na nga magpaka-uto-uto sa mga 'yan! Hindi naman nakikinig 'yan sa'yo, ayoko silang kasama— kung alam mo lang kung gaano lumuwag ang loob ko nang—”

“This isn't about you, Ren—”

“I know, because this is ACTUALLY about THEM, why would you even help and keep those ungrateful bitches—”

“Ren!” naiiritang sigaw ko sa kanya at sinamaan s'ya ng tingin.

“Sobra ka na—”

“Alam ko at sosobra pa ako.” pagsagot naman nito.

“Alam ko ang ginagawa ko.” mahinahong sambit ko sa kanya habang naghahanap pa rin ng emergency kit.

Pansin ko na pati si Nia ay naghahanap na rin.

“Oh, talaga? Bakit parang hindi—”

“Look, gets ko kung bakit ganiyan ka, but let me do my thing, mas matanda ako sa'yo—”

“God! And now you're bringing that older shit, mas matanda ka lang, but it doesn't mean alam mo ang tama at mali—”

“And you think alam mo? You think you know what to do?!”

I'm suddenly getting worked up by my brother's words, sinusubukan ko na ngang ikalma ang sarili ko pero ganiyan pa sumagot si Ren sa akin.

“Oh, I know exactly what to do, I know exactly what I should've done, like leaving them from wherever the f*ck you even found them—”

“Ayusin mo bibig mo—”

“Ayusin mo muna desisyon mo.” diretsong pagsagot nito sa'kin.

“Ayusin mo buhay mo.” pamemersonal ko sa kanya dahil napupuno na ako.

“Bakit hindi mo 'yan sabihin sa sarili mo?”

Natawa ako sa sinabi n'ya.

“Wala na 'kong pag-asa eh, hindi na maaayos, sinira mo na.”

Kitang-kita ko ang pag-iba ng ekspresyon ng mukha ni Ren nang sabihin ko 'yon.

His gaze softened, it didn't take long until there were tears welling up on his eyes.

GLITCH: Divided CitiesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon