Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Chan
Arkadaşlarınla küçük bir kız gezisine çıkmayı kabul ettiğiniz için şehir dışına yeni çıktınız. Sen ve Chan kız bebeğiniz olduğundan beri annelikle çok meşgulsünüz. Arkadaşların uzun süre kaldı. Ama doğum günün için sana bir kaplıcada bir hafta sonu verdiler ve sen gerçekten bunu dört gözle bekliyordun. Ama aynı zamanda Chan'ın kızınızla baş başa kaldığı ilk hafta sonuydu. Ve o gece küçük kızın ateşi çıktı. Yüksek ateş. İlk başta Chan, sen orada olmadığın için uyuyamayacağını düşündü. Sonuçta, en çok sana alıştı. Ama yüzü giderek daha da kızardı ve vücudu parladı. "Ateşin var mı?" Chan panik içinde yatağının önünde durdu ve kendi kendine daha çok konuştu çünkü küçük kız gitgide daha fazla ağladı. "Tamam, sıcaklık monitörü neredeydi?" Seni aramayı çok isterdi ama hafta sonunu mahvetmek istemedi. Köşeye baktığında rafta "İlaçlar" yazan bir kutu gördü. Hemen oraya koştu ve ortalığı karıştırdı ve bir şey buldu. "Tanrıya şükür annen tam bir ucube," dedi sırıtarak ve ateş ölçeri olan kızının yanına gitti. Ve korktuğu gibi, ateşi vardı. Ekran 39,5 santigrat dereceyi gösteriyordu ama Chan bununla hiçbir şey yapamadı. Yüksek miydi yoksa sadece arttı mı? Bir bebeğin ne zaman ateşi olur? Yavaş yavaş panikledi ve artık ne yapacağını tam olarak bilmiyordu. Kızı yüksek sesle bağırmaya devam etti ve onu burada bırakamazdı. "Tamam, babana gel," dedi sonra nazikçe ve kızını omzuna koydu. Ama sakinleşmedi. Telefonunu aldı ve semptomları aradı ve bu sıcaklığın 6 aylık bir çocuk için nispeten yüksek olduğunu gördü ve hemen onu hastaneye götürmeye karar verdi. Kızını sıcakken bile giydirdi çünkü hala üşüteceğinden korkuyordu. Ama bu onun çığlığını daha da artırıyor. Ateşinden dolayı sıcacıktı ve ceket onu daha iyi yapmıyordu. Tekrar çıkardı ve onu çocuk oto koltuğuna oturtmaya çalıştı.
"Bekle. Birazdan hastaneye gidiyoruz." Onu sakinleştirmeye çalıştı ama küçük kız babasını fark edemeyecek kadar hastaydı. Chan uzaklaştı ve en yakın çocuk hastanesinin yakın olmasına sevindi. Park ettikten sonra kızını yakaladı, göğsüne sımsıkı tuttu ve koştu. "Hemen bir çocuk doktoruna ihtiyacım var!" Chan resepsiyona geldiğinde nefes nefeseydi ve resepsiyonist ona şaşkınlıkla baktı ama kızını görünce hafifçe gülümsedi. Artık çok yorgun olduğu için susmuştu. Arada bir ağlamaya ve babasına sarılmaya çalıştı ama zaten çok zayıftı. Ne de olsa saatlerdir uyumamıştı ve ateşi onu yoruyordu. "Ah canım, o hasta mı?" Kadına sordu ve gülümsedi. "Ateşi yüksek. İnternette tehlikeli olduğunu okudum ve bilmiyorum... Karım orada değil ve... Bir bebeğin ateşi olduğunda ne yaparsınız?" Chan panik içindeydi ve yakında kızına yardım edebilmeyi umuyordu. Kadın hafifçe başını salladı ve gülümsedi. "Her şey yolunda. Hemen bir çocuk doktoru çağıracağım." Chan ona teşekkür etti ve kenara çekildi. Tekrar tekrar kızının sırtını nazikçe okşadı ve ona bir şeyler mırıldandı. Kız sakinleşti ama inlemeye devam etti. Chan onun ne kadar bitkin olduğunu gördü ama yine de çok savaştı. "Christopher Bang?" Bir ses duydu ve hemen arkasını döndü. Bir doktor gelmişti ve Chan hemen ona yaklaştı. "Kızım çok ateşi var" dedi hemen ve doktor hemen kızına baktı. Ama ciddi bir şey olmadığını hemen anladı. "Önce içeri gelin," dedi yumuşak bir gülümsemeyle ve ikisini antrenmana yönlendirdi. Çocuk doktoru çocuğu muayene etti ve çabucak sonuca vardı. "Ateş, çocuklar için nispeten normaldir. Bazen olabilir. Ciddi görünmüyor. Şimdi özel bakıma ve ilgiye ihtiyacı var, yatak istirahati ve çocuğun yaklaşık yarım saatte bir su içmesine izin vermesi gerekiyor." Doktor gülümsedi ve Chan kızını tekrar kucağına aldı. "Daha fazla değil?" Oldukça şaşırmıştı. "Her şey yolunda. Ama lütfen kızınızı kalın giysilerle bu kadar sıkı sarmayın." Doktor, Chan'ın da elinde olan ceketi gösterdi. "Ah, bilmiyordum..." Chan tamamen yanılmıştı, bu oldukça fazlaydı. "İlk çocuk mu?" Çocuk doktoruna sordu ve Chan başını salladı. "Zamanla öğrenirsin. Her şey yolunda ama ateşin devam ederse yarın gel." "Teşekkürler doktor," dedi Chan ve rahat bir nefes aldı. Sonra vedalaşıp odadan çıktı. Chan, "Annem eve geldiğinde bizimle gurur duyacak, bunu çok iyi yaptığımız için" dedi ve yavaşça gözlerini kapatan kızını sıcak alnından öptü.
