Gece'ci Ateş

KOKU

Bölüm şarkısı- Bad Blood- Taylor Swift

Bu şarkı tam olarak Gece ve Ateşi anlatmıyor mu?❤️‍🔥

Yorum yapmayı unutmayın.

İYİ OKUMALAR♠️

Saat 18:00'a kadar Ayça'nın yanına gittim. Evlerinin ankara manzaralı balkonunda kahve içiyorduk.
Ayçaya çok görevin detayına girmeden Ateş ile karşılaşabileceğim bir yere gittiğimi anlattım.

Sözümü bitirdiğimde bana emin olmayan bakışlarla bakıyordu. Nasıl hissettiğimi anlamaya çalışıyor gibiydi.
"Sen nasıl hissediyorsun? Ne diyorsun bu duruma?"
Dedi, beni ölçmek için.

"Bilmiyorum, ne hissettiğimi, nasıl hissettiğimi anlayamıyorum. Sanki duygusuz biri gibiymiş gibi hissediyorum."
Benim yanıma daha çok sokuldu.

"Saçmalama yavru kuş. Sadece nasıl bir tepki vereceğine bi an karar verememişsin sanırım. Onu siktir et, sen sadece görevine odaklan. Ben sana inanıyorum sapasağlam bitirirsin bu görevi"
Dedi, bana güç vererek, içime biraz du serpildi.

Saate baktığımda çoktan altı olduğunu gördüğümde acele ile ayağa kalktım.
"Hii geç kaldım. Barış komiser beni öldürecek"
Eşyalarımı kontrol edip dış kapıya yöneldim. Ayça da beni yolcu etmek için arkamdan geliyordu.

"Hadi bakalım kolay gelsin"
"Sağol yavrum"
Son kez kucaklaştık. Arabayı çalıştırıp son gaz emniyete bastım. Daha plastik makyajlarımız yapılacaktı, yabancı kişiliklere bürünecektik.

Yaklaşık on beş dakka sonra, emniyete vardığımda hemen asansöre binip Barış komiserin odasına girdim. O an kapıyı tıklatmadan girdiğimi fark etmiştim ama her şey için geç olmuştu.

Barış komiser tamamen değişmişti, bi an tanıyamamıştım. Mavi gözleri, sarı saçları ile sanki yurt dışından gelen bir turisti andırıyordu.

Önü açık gömleği ile bana döndüğünde karın kaslarını ve çok çalıştığı belli olan kaslı vücudu gözler önündeydi. Bakışlarımı karın kaslarından ayırıp suratına çıkardığımda kendi yakışıklılığından hiçbir şey kaybetmemişti. Hatta daha da feci bir şey olmuştu ama bana göre kendi gerçek tipi kadar olamaz tabiki.

"Manzara güzel sanırım"
"Hm hm-ne hayır yani anlamadım bi an. Ben kapıya vurmayı mı unuttum ya. Evet unuttum."
Tamamen saçmaladığım cümleden sonra barış komiserin suratında gölgeli bir sırıtma oluştu.

"Evet, bir daha olmasın"
"Hm hm, diğerleri nerede"
O gömleğinin düğmelerini bağlarken bi yandan da bana cevap veriyordu.
"Soyunma odasında olmalılar hadi git sende geç kaldın zaten. Aynı şekilde bir daha geç kalma gecikmeleri sevmem"
"Hm hm"

"Konuşmayı mı unuttun"
"Hm- ne hayır, kafam dalgındı da ben gidiyim hazırlanmaya"
Odadan çıkmak için yöneldiğimde barış komiserin sesiyle durdum.
"Bu dalgınlığın göreve yansırsa senin için kötü şeyler olur"
Sesi tamamen tehdit içeriyordu.
"Olmaz"

Kafamı sallayıp odadan çıktım.
Bizimkileri bulduğunda bir makyöz Özge'nin makyajını yapıyor diğeri ise Selimle ilgileniyordu.

Selim çok değişmişti yüz hatlarını tamamen değiştirmiş bebeksi suratını daha erkeksi keskin hatlar yapmışlardı. Hem çok çapkın hemde tehlikeli biri gibi duruyordu dışarıdan.

Özge ise aynı şekilde kızıl peruk takmıştı ve yoğun kırmızı bir makyaj yapmıştı. Aynı şekilde tanınmayacak haldeydi. Bu şekilde açığa çıkmamız imkansız gibiydi.