Gece'ci Ateş

MERAK

Bölüm şarkısı- Lana Del Rey- Cherry

İYİ OKUMALAR ♠️

Gece Anlatıyor
Gözlerimi aralamaya çalıştım ama olmuyordu. Kendimi çok bitkin hissediyordum, başım ağrıyordu. Zorlukla gözlerimi araladım. Yine aynı bembeyaz odadaydım, ve tanışık olduğum hastane kokusu. Kafamı yana çevirdiğimde Ayça'yı gördüm uyuyordu. Duvarda asılı olan saate baktığımda saat gecenin üçüydü.

Kolumdaki serumu çıkardım zaten az kalmıştı.
Ayaklarımı yataktan çıkardım ve ayağa kalktım. Ani kalkışımla başım döndü ama toparlayıp cama doğru ilerledim. Hava almam lazımdı boğuluyormuş gibi hissediyordum. Bu belirsizlik beni öldürüyordu resmen. Ateş iyi miydi, değil miydi bilmiyordum. Camı açtığımda soğuk haca bedenimi esir aldı. Şuan nasıldı üşüyor muydu, yada aç mıydı hiçbir şey bilmiyordum.

Aklıma telefon geldi. Dedemin kolu uzun her yerde adamı var o illaki bulabilir Ateşi. Ayça'nın yanındaki çantayı açıp içini karıştırdım. Ayçanın telefonundan dedemi bulup aradım. Çalıyordu, çalıyordu hadi dede.
"Efendim"
"Dede benim"
"Gece, iyi misin kızım? Niye kalktın sen yat had dinlen"
"Dede, Ateşden haber var mı? Lütfen bulmuş ol"

Dedem derin bi nefes aldı. Ateşi aramaktan hiç memnun değildi biliyordum. Bende çok memnun değilim zaten beni aldatmış bi adamı merak etmeye. Ama olmuyordu kalbime söz geçiremiyordum. Boğulacak gibi hissediyordum.

"İyimiş"
Duyduğumla içimdeki yangına soğuk bi su serpilmiş gibi oldu.
"Nasıl, sen nerden öğrendin?"
"Hastanedeymiş, çok kan kaybından durumu ağır bi şekilde yoğun bakıma girmiş. Ama ameliyat iyi geçmiş."
"Anladım, anladım çok teşekkür ederim dedecim. Hadi ben yatmaya gideyim iyi geceler. Seni seviyorum"

Telefonu kapattıktan sonra çantaya geri koyup yatağa ilerledim. İyidi, hayattaydı yaşıyordu kalbi hala atıyordu. Yüzümdeki engelliyelediğim gülümsemeyle yatağa geçtim. Elimi karnıma koyup okşadım. Bugün tam dört aylık olmuştu benim miniğim. Son yaklaşık beş ayımız kalmıştı.
"Baba iyimiş miniğim."
Gülümsedim ve kafamı yastığa iyice sokup kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Bi kaç gün önce
Ateş Anlatıyor

Gelen çok fazla duman kokusuyla gözlerimi aralardım. Nefes almakta zorlanıyordum duman çok fazlaydı. Öksürdüm ağzıma kanın metalik tadı geliyordu. Elimi başıma götürdüğümde kan bulaşmıştı. Etrafıma baktım lanet olsun ağaca iyi girmiştim. Kapıyı açıp dışarı çıkmaya çalıştım. Fakat karnıma giren keskin acıyla olduğum yerde put gibi kesildim.

Karnımda büyük bi cam batmıştı hemde iki yerime.
"Siktir" mırıldandım kendi kendime. Kafamı arkaya çevirdiğimde adamların yanan arabalarını gördüm. Arabalar hurdaya çıkmıştı. Adamlardan ise yaşayan olması mucize olmalıydı. Hırsla kafamı arkaya vurdum. Her şeyi mahvetmiştim. Bunun içinden nasıl çıkacaktım bilmiyordum. Sanırım burda ölmeyi beklemeliydim. Belkide hak etmiştim ölmeyi.

Nefes almak iyice zorlanırken gözlerimi kapanıyordu. Bilincimi açık tutmaya çalışıyordum. Bilincim kapanırsa ne olacağını biliyordum. Kaç dakka geçti bu şekilde bilmiyorum, bi kaç kere daha ayağımı çıkarmaya çalıştım, kapıyı açmaya çalıştım ama olmadı. Vücudumdaki gücün tamamen çekildiğini hissediyordum. Son hatırladığım ise uzaktan gelen bağırış sesleri. Tamamen giden bilincimle son kez dışarı baktım. Biri geliyordu. Ve gözlerim karanlığa kapandı.

Gözlerimi araladım kalbim sızlıyordu kanım çekiliyormuş gibi hissediyordum. Kafamı kaldırdığımda çevremde olup bitenleri anlamaya çalışıyordum. Burdaydılar, abim ve dedem. Kafam abimin dizine yaslıydı dedem de karşı koltukta oturuyordu geniş bi arabanın içindeydik. İkiside gözümün içine endişeyle bakıyordu ben ise gülümsüyordum. Gelmişlerdi. Abim uzun zamandır yurt dışındaydı onu görmeyeli çok olmuştu. Dedem ise, onun nerede olduğunu bile bilmiyordum. Beni ailemin intikamıyla tek bırakıp gitmişlerdi. Bu zamana kadar her şeyi kendim yapmıştım. Kendim ailemin intikamını almaya çalışmıştım. Ve başaramamıştım her şeyi elime yüzüme bulaştırmıştım. O kızı ilk gördüğüm yerde öldürmem gerekirken ben ona anlamlandıramadığım duygular beslemiştim.