Gece'ci Ateş

HİSLER

Bölüm şarkısı
yirmi7- Sokak Lambası -

Ateş Anlatıyor
Arabadan ilk yardım çantasını alıp döndüğümde Geceyi koyduğum yerde bulmayı bekliyordum ama yoktu. Hızlı adımlarla oturduğu yere geldim ve etrafa baktım ve o an yerde ekranı açık duran telefonu fark ettim benim telefonumdu. 

Ekranında Sanem in attığı bir mesaj vardı siktir lanet olsun zamanımıydı şimdi hızla mesajı bile okumadan rastgele bir yöne doğru koşmaya başladım. Umarım bu taraftan gitmişsindir Gece. O an  içimde bi telaş hissettim ne oluyordu ne hissediyordum şuan ben, neden onun için endişeleniyordum. Bunu hissetmemem lazım bu hiç iyi değildi. Onu bitirecek olan bendim zaten ama şuan onun başına bir şey gelmiştir diye telaşlanıyordum. 

Son hızda koşarken bi hıçkırık sesi duydum ses çok kısıktı ve uzaktan geliyordu. Sesi duyduğum yöne doğru ilerledim ve oradaydı işte beni ilk defa arafta bırakan kadın. Yere çökmüştü hıçkırıklar içinde ağlıyordu. Bu görüntü uzun zamandır hissettiğim bir şey hissettirdi, üzüntü. Ağır adımlarla yanına yaklaştım.

"Gece, gece napıyorsun orda kenara çekil düşeceksin" bi kaç ağır adım attım. Ona yaklaşıp o lanet olası uçurumun kenarından çekmek istiyordum.
"Yaklaşma, lanet olsun yaklaşma" Benim yaklaştığımı görünce bi adım daha geriye gitti. Tam uçurumun kenarındaydı.
"Tamam, tamam durdum yaklaşmıyorum"
"Benden ne saklıyorsun Ateş"
Bi anda gelen bu soruyla afallamıştım.

"Bir şey saklamıyorum bak yanlış anlamışsın lütfen bu yanlış anlaşılma yüzünden başına bir şey gelmesini istemiyorum çekil oradan" tamamen içimden gelen şeyleri söylüyordum beynim dönmüş gibiydi. Uzun zaman sonra yaşadığım bu duygular çok ağır geliyordu.
"YALAN SÖYLEME BANA ARTIK"
Ve bi adım da geriye attı ama zaten üçünün kenarındaydı. O an kalbim durdu sanki.
"GECE DİKKAT ET, GECEE"

Gece Anlatıyor
Gözlerimi kapattım bitmişmiydi her şey? Saniyelik tekrar açtım ve "hayır"dedi içimden bir ses. Önüme gelen ilk tutunacak şeye tutundum. O sırada kolumu tutan elle kafamı kaldırdım.
"Kurtarıcam seni kurtarıcam dayan" hiçbir şey söylemeden sadece gözlerine baktım o an Ateşin gerçekten telaş vardı. Beni yukarı çekti ayaklarımı sürterek ona yardım ettim ve şimdi tamamen yukardaydım. Yerde oturdu beni de göğsüne yaslayıp sarıldı.
"Çok korktum, çok korktum"
Sanki kendi kendine konuşuyor, kendini teselli ediyor gibiydi. Kafamı onun göğsüne yaslayıp tatlar ağlamaya başladım ve onun kokusuyla mayışıp gözlerimi kapattım.

Birinin beni kollarıyla sardığını hissedince ateşin kucağına olduğumu anladım eve doğru ilerliyordu.
Odamıza geldiğimizde beni yavaşça yatağa yatırdı.
"Hadi güzelim kalk bi duş al kendine gel"
yüzüme baktı şuan hiçbir şey yapıcak halim yoktu.

Bunu anlamış gibi üstümdeki hırkayı çıkardı ve ortadan kayboldu. Banyodan gelen su sesiyle banyodaki küveti doldurduğunu anladım. Ateş tekrar görüş alanıma girdi. Yanıma geldi üstümdeki tişörtü ve pantolonu da çıkartıp kucağına aldı. Her şeyi algılıyor ama tepki veremiyordum tüm gücüm tükenmiş gibiydi sadece derin derin iç çekişlerim vardı.

Kendi ilk başta girip beni de kucağına çekti ve sırtım göğsüne yaslandı. Kulağımı tam kalbinin üzerine yasladım ve kalp atışlarını dinledim sevdiğim adamın. Gözlerimi kapattım ve sadece onun kalbini dinledim o an kuşağına gelen fısıltıyı duydum.
"Üzgünüm, bu halde olduğuna sebep olduğum için üzgünüm" saçlarımın arasınada dudaklarını hissettim ve gözlerimi kapattım.

Başımdaki ağrıyla gözlerimi açtım başım ve gözlerim ağrıyordu. Bi kaç kez gözlerimi kırpıştırdım ve etrafa baktım Ateş yanımda uyuyordu. Bi kaç saniye ona baktım uyurken suratında oluşan masum ifadeyi izledim. Kafamı zorla başka yere çevirip şifoniyerin üzerindeki ağrı kesici ve suyu buldum. Bunları Ateş koymuş olmalıydı. İlacı içip ağır hareketlerle yataktan kalkıp balkona çıktım. İçime derin bir nefes çektim, kafamı gökyüzüne kaldırdım.
"Anne, baba bugün az daha sizin yanınıza geliyordum."
Kurduğum cümle içimi yaksa da bi an komik geldiği için sırıttım.