Müzik Kutusu | Texting

M.K - 13

"seni bir kere görsem
belki rahatlar içim."

🪐

Atlas Ömer'den

Sigaramın son dumanını çektikten sonra izmariti çöp kutusunun kenarında söndürdüm ve okula doğru yol aldım. Elimi ceketimin cebine attığımda bir şeyin varlığını hissettiğimde adımlarım yavaşladı. Cebimden çıkan şeyin kulaklık olduğunu fark edince adımlarım iyice yavaşladı ve birkaç saniye olduğum yerde kaldım.

Dışarıdan bakıldığında inanılmaz tuhaf göründüğünün farkındaydım. Yağmurun altında elinde bir kulaklığa bakan genç bir çocuk gibi durabilirdim dışarıdan ama içerisi çok farklıydı. Adeta bir yangın çıkmıştı ve küçük bir çocuk nereye gideceğini bilmeden kaçıyordu.

En son ne zaman müzik dinlediğimi bile hatırlamıyorum ama hayatımın sarpa sardığı andan beri her şeyden kaçtığımı, buz gibi bir duvara dönüştüğümü hatırlıyordum. Şarkılar da hayatımdan çıkardığım ve kaçtığım ilk şey oldu.

Bir Kadın'ın bunu bilme ihtimali yoktu, sorsam en yakınlarım bile şarkı dinlemediğinin farkında değildi ama Bir Kadın sanki hayatımın her anını ezbere biliyor gibi, her şeyi düzeltmek için çabalıyordu. Attığı şarkılarda bu çabanın küçük bir göstergesiydi ama görmek istemediği bir şey vardı; ben bir şeyleri düzletmez, düzgün olan her şeyi yıkardım. Çünkü korkağın tekiydim.

Ona karşı bir şey hissetmeyeceğimi biliyordum, beni düzeltmesine izin de vermeyecektim ama bunlara rağmen bu kulaklığı neden aldığım bilinmezdi.

Hadi her şeyi geçtiğim aldığımı nereden görmüştü abi, mobese falan mı bu kız?

Aklımdan geçen şeyle dudaklarımda küçük bir gülümseme oluştuğunu hissettim ve hemen yüz ifademi düzelttim, kulaklığı cebime koydum ve okula doğru hızlı adımlarla ilerledim.

Okula vardığım da hızlıca sınıfa girdim ve öğretmenin olmadığını görünce teneffüste olduklarını anlamam uzun sürmemişti. Sırama baktığım da arkadaşım, Çağan'ı göremeyince ön sırada oturan kıza nerede olduğunu sordum.

"Çağan nerede?"

"Oradan bakılınca Çağan'ın asistanı gibi mi duruyorum? Telefon diye bir şey icat edildi, arayabilirsin?" dedi kız çok bilmiş gibi bir edayla ve oturduğu yerden ayağa kalkıp sınıftan çıktı.

Kızın arkasından bakarken küçük bir küfür kaçtı ağzımdan ve ardından tövbe çekip Çağan'ı aradım.

"Neredesin lan sen?"

"11-D'yim? Ne oldu da?" dedi Çağan şaşkınlıkla. Bu kadar sinirli olmama şaşırmasa komik olurdu zaten.

"Bekle geliyorum."

Telefonu kapattıktan sonra alt katta indim. Çağan'ın olduğu sınıfa doğru ilerledim ve bir hışımla içeriye girdim. Birkaç velet bana şaşkınlıkla bakarken, Çağan merakla bakıyordu. Yanına gitme zahmetinde bulunmadım, o da gelme. Onun gelmeyeceğini anlayınca ben yanına gittim.

"Davetiye mi bekliyorsun gelmek için?" dediğim de Çağan kaş göz işaretiyle yanında ki kızı gösterdi. Çağan'ın yeni takıntısı, Asel. Asel bana şaşkınlıkla bakarken, arkadaşı bana bakma tenezzülün de bile bulunmuyordu.

"Ne oldu?"

"Bir şey konuşmamız gerekiyor."

"Tamam konuşalım?" dedi Çağan rahat bir tavırla. Bakışlarımı yanında ki kızlara çevirdim ve birkaç saniye baka kaldım, Çağan'ın anlamadığı şeyi Asel'in arkadaşı anlamıştı.